Recenzje

• Jarr74

  2018-03-21

  „Azincourt to jedno z najżywiej oddziałujących na naszą fantacje epickich zdarzeń w dziejach Anglii.[...] Jest to triumf słabego ponad silnym, wygrana prostego żołnierza ponad dosiadającym konia rycerzem i stanowczości ponad pychą”. Z twórczością Bernarda Cornwella miałem okazje a także przyjemność spotkać się już kilkakrotnie, zarówno podczas czytania jego odsłony mitu arturiańskiego („Zimowy monarcha”, „Nieprzyjaciel Boga”, „Excalibur” ) jak i i znakomitego cyklu „Wojny wikingów”.Jest on bez wątpienia pisarzem, który jak mało który potrafi połączyć literacką fikcję z prawdziwymi, historycznymi zdarzeniami a także przekuć klimat i specyfikę epoki w taki sposób, by nieustanna się ona zrozumiała dla współczesnego czytelnika. Robi to na tyle obrazowo i barwnie iż wykreowana przez niego opowiadanie wciąga nas niczym wir w głęboki nurt opisanych wydarzeń.Tym razem w kręgu jego historyczno-literackich zainteresowań odnalazła się jedna z najgłośniejszych i najkrwawszych potyczek średniowiecznej Europy, szczególnie wojny stuletniej, czyli potyczka pod Azincourt. Walka stoczona 25 października 1415 (w okolicy miasta i zamku Azincourt) w północnej Francji w której nieliczna, licząca około 6 000 armia angielska, dowodzona przez króla Henryka V starła się z niemalże 30 000 korpusem francuskim Karola VI (i prawdziwym kwiatem ówczesnego rycerstwa) odnosząc bezapelacyjne, wspaniałe wygrana (szczególną rolą odegrali tu łucznicy), które względem tak rażącej dysproporcji sił zadziwiło i zdumiało cały ówczesny świat.Punktem wyjścia, który w konsekwencji doprowadzi nas do tego dramatycznego wydarzenia (niezwykle sugestywnie i z dużą dbałością o szczegóły przedstawia nam twórca sam obraz bitwy) stanie się historia Nicka Hooka, młodego angielskiego łucznika, który w wyniku nieszczęśliwego zbiegu okoliczności (oraz za sprawą własnej niespokojnej natury) stał się, najpierw najemnikiem w barwach Burgundii a potem żołnierzem w służbie Henryka V, szykującego się właśnie do inwazji na Francję.To właśnie za jego pośrednictwem będziemy mieli okazje zagłębić się w annały dawno minionej epoki i to jego poglądy (ciekawe spojrzenie człowieka z nizin na ustrój społeczny owych czasów) a zwłaszcza emocje, udzielać się nam będą przez cały czas trwania lektury.Bernard Cornwell po raz następny udowadnia iż jest prawdziwym mistrzem powieści przygodowo – historycznej, mocno osadzonej w realiach opisanego okresu i prezentowana tu lektura jest tego najlepszym przykładem. Wszystko tchnie realizmem i dbałością o każdy aspekt wydarzeń, widać doskonałe przegotowanie merytoryczne pisarza i znajomość realiów, zwłaszcza w odniesieniu do militariów i ówczesnej sztuki wojennej. Wśród wojennej pożogi, napisanych z rozmachem scen batalistycznych, bitewnych odgłosów i ludzkich dramatów twórca kreuje historię człowieka i jego czasów. Znaczna w tym zasługa wyjątkowo dynamicznej akcji, ciekawie przedstawionych bohaterów, których mimo oczywistych mankamentów nie sposób nie lubić a także bogactwa świata przedstawionego. Wszystko to daje poczucie znacznej wiarygodności, co w oczywisty sposób przekłada się na treść i taki a nie inny odbiór tej lektury.Książką Bernarda Cornwella ”Azincourt” to historii świata, który bezpowrotnie przeminął lecz wciąż, mimo upływu wieków, fascynuje, zachwyca i pobudza fantacje kolejnych pokoleń.Polecam.