Recenzje

• ewkab1

  2018-03-22

  Bugajski o upadku kultury i hołdowaniu najprostszym rozrywkom. Czyta się świetnie, jak powieść. Naprawdę warto przeczytać.

• Magdalena Wołowicz

  2018-03-22

  Leszek Bugajski w świecie popkultury porusza się ze swobodą, wciska swego krytycznego nosa w jej zakamarki i stara się zrozumieć na czym polega jej fenomen. Jest badaczem wnikliwym i ironicznym, nie brak mu też ciekawości świeżych zjawisk, pojawiających się w eksplorowanych przez niego sferach. „Kupa kultury. Przewodnik inteligenta" to zestaw esejów, w których Bugajski prześwietla popkulturę.Bugajski zapuszcza się na tereny literatury, filmu i muzyki. Zarzuca ludziom robiącym w kulturze obniżanie poprzeczki, co wiąże z uprzemysłowieniem kultury. Twarde są prawa rynku, a by być trendy, należy równać poziom do poziomu odbiorców. I tworzy się błędne koło, bo zamiast, jak to kiedyś bywało, kultura unosiła poprzeczkę i odbiorcy musieli się wysilać, by cokolwiek z niej zaczerpnąć, to dziś wszystko jest uśrednione, poziom się zaniża w obawie przed niezrozumieniem. Bugajski pisze o zaniku autorytetów, wszechogarniającej depresji, strachu, micie lat sześćdziesiątych i mitach PRL-u, bada jaki wpływ na zjawiska kulturalne ma internet, jakie miejsce znajduje w kulturze intymność, co do niej wniósł feminizm, omawia tendencje tematyczne w literaturze i filmie i robi to z pasją socjologa, krytyka sztuki, antropologa.Język tych esejów jest naszpikowany emocjami, co sprawia, że tekstowa materia pęcznieje i ma się wrażenie, że zaraz wybuchnie. Bugajski odłożył na wyższą półkę naukowy dyskurs i poważny ton i z szuflady wyciągnął jadowitą ironię i popkulturowy slang.„Kupa kultury" jest książką nierówną, niektóre epizody czytałam z prawdziwą przyjemnością (historia demotywatorów, fenomen Keitha Richardsa i chłopaków z The Beatles, wątkach kulinarnych), inne z kolei wpędzały mnie w egzotyczną furię („Łaska boska"), a jeszcze inne normalnie mnie znudziły banałami.Wniosek stąd łatwy - książka ebook Bugajskiego kipi emocjami i emocje różne wzbudza. Jednego mi tylko zabrakło - teatru, ponieważ na te rejony już twórca się nie pofatygował. A szkoda.