Recenzje

• Grzegorz

  2018-03-22

  Dla wszystkich miłosników twórczości Remarque. Nie dokończona, lecz przez to jeszcze bardziej rozwija wyobraźnię! Polecam.

• Triskel

  2018-03-22

  "Na ziemi obiecanej" jest ostatnią nigdy jeszcze niepublikowaną powieścią Erich'a Maria Remarque'a. Wybitnego pisarza literatury niemieckiej. "Na ziemi obiecanej" zaczął pisać na rok przed śmiercią, jest to opowiadanie o losach uchodźców niemieckich, w większości Żydów. Opowiadanie kończy się niespodziewanie, tak jak i życie autora. USA kolebka wolności i marzenie, każdego uciekiniera szukającego oazy stabilizacji. Ludzie uciekający przed koszmarem wojny starają się zapomnieć o okropnościach prześladowań i ciągłego życia w strachu. Opowiadanie prezentowana na kartach książki niespodziewanie się urywa wraz ze śmiercią autora. Niemiecki wydawca dołącza szkice Remarque'a abyśmy mogli bliżej zapoznać się z jego planami na ukończenie powieści. Abyśmy choć trochę mogli poznać jego ostatnią literacką wolę. Opowieść idealnie prezentuje dzieje żydowskich emigrantów, jak także cyniczne zachowania Amerykanów. Realia drugiej wojny światowej są dla Amerykanów stosunkowo odległe, dopiero gdy ginie jakiś jej obywatel zdają sobie sprawę, że ta wojna też ich dotyczy. Z drugiej strony liczne talenta Amerykanów ujawniają się też podczas wojny. Choćby umiejętność do ubijania rozlicznych interesów na krzywdzie innych narodów. Twórca prezentuje nam dobitnie własny punkt widzenia otaczającego nas świata, jednak jego myśl urywa się. Możemy jedynie domyślać się dokąd udałby się główny bohater, do Nowego Yorku albo może do Hollywood, lub zupełnie gdzie indziej. Pozostają nam jednak jedynie domysły i fantazje. Cóż napisałby twórca gdyby jeszcze żył. "Na ziemi obiecanej" poraża błyskotliwym językiem, literacki styl stoi na wysokim poziomie, a dialogi są prawdziwe i przekonujące. Brak zakończenia może być dla niektórych męczące i frustrujące, jednak pozostawia pole do uruchomienia swojej fantazji i kreatywności. E.M. Remarque był jednym z tych autorów, którzy potrafili pisać o niebywale niełatwych sprawach w sposób prosty, a zarazem dosadny. Gorąco polecam.