Recenzje

• ejotek

  2018-03-21

  "Wyznania zmyślonego przyjaciela" to bardzo genialna bajka. Czytelnik wyrusza z bohaterem w podróż poprzez kolejne jego przemiany, a która przynosi wiedzę na kluczowe życiowe tematy. Towarzyszą temu humor, samokrytyczne spojrzenie na siebie i swoje kłopoty a także świadomość, że w niełatwych chwilach warto mieć bliską osobę. Historia chłopca, który stale nie wie kim chciałby być i otrzymuje losowo wybrane tożsamości zmyślonego przyjaciela to dowód na to, że każdy z nas powinien uwierzyć, iż jest wyjątkowy. Tylko sami musimy odkryć to, co jest w nas samych wartościowe i niepowtarzalne. Wykreowane w bajce Zmyślaki mają nam udowodnić, że nawet kiedy zmienia się nasz wygląd zewnętrzny, nasza powierzchowność to i tak jesteśmy sobą. Wymyśleni przyjaciele nawet gdy otrzymywały nowe wcielenie powodujące zmianę wyglądu i tak się poznawały... bowiem nie liczy się wygląd. Najistotniejsze jest wnętrze, to jacy jesteśmy, co sobą reprezentujemy, jakie wartości są dla nas ważne. Dzięki książeczce napisanej przez Michelle Cuevas odkrywamy fantastyczny świat, do którego może przenieść się każdy, gdy tylko użyje wyobraźni. Poznamy zalety i minusy posiadania zmyślonego przyjaciela a także jaki wpływ może mieć jego obecność na nasze dziecko. Jest to pozycja idealnie przygotowana do samodzielnego czytania przez dzieci w wieku sześciu czy również siedmiu lat. Dość krótkie rozdziały, znaczna czcionka a dodatkowo symboliczne ilustracje, obrazujące najciekawsze postacie albo momenty z opowieści. całość recenzji: https://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2017/04/michelle-cuevas-wyznania-zmyslonego.html

• Marta Rajchel

  2018-03-21

  Zmyślony przyjaciel. To przyjaciel doskonały. Jest zawsze wtedy, kiedy go potrzebujemy, dzięki czemu nigdy nie jesteśmy samotni. Lubi to, co my, a jeśli nie, to i tak akceptuje nasze wybory. Wielu z nas miało takich przyjaciół w dzieciństwie prawda? Zastanawialiście się kiedyś, co się z nimi stało? Kiedy zniknęli, a my normalnie i bez żalu przestaliśmy o nich myśleć? (…) każdy jest na tyle niewidzialny, na ile się czuje, niezależnie od tego, czy istnieje, czy nie. Zarówno tekst na okładce, jak i ilustracja zmyliły mnie na tyle, że już na początku lektury Wyznań zmyślonego przyjaciela dostałam pstryczka w nos od autorki. Myślę, że zdarzyło się to nie tylko mnie. Myślałam, że Jacques Papier jest jednym z tych nieszczęśliwych dzieciaków, których nie dostrzega się w grupach rówieśniczych, a jeśli już, to tylko po to, aby się z niego ponaśmiewać, zakpić. Ponieważ tak to na początku wygląda. Jacques zaczyna własną opowiadanie od zwierzenia, że jest chłopcem, którego wszyscy nienawidzą. Jest pomijany przy wyborze zawodników do gry w dwa ognie. Nauczycielka nie zauważa jego ręki uniesionej do odpowiedzi. Kierowca autobusu zamyka mu drzwi przed nosem. Akceptuje go tylko siostra bliźniaczka Fleur, która jest jego najlepszą przyjaciółką. Dziwne? Nie, jeśli się jest niewidzialnym. Fleur wymyśliła sobie Jacquesa i traktuje go jak równoprawnego członka rodziny. Jacques przez całe własne ośmioletnie życie nie zorientował się, że jest wymyślony, dlatego, kiedy prawda dociera do niego, po prostu zwala go z nóg. Gdyby miał serce, na pewno by już pękło. Czuje się nikim: Czuję się jak powietrze. Jak wiatr. Jakbym został zrobiony z piasku i jakby właśnie nadchodził przypływ Jacques miota się, jest rozżalony, nie potrafi, a może bardziej nie chce zaakceptować tego, że nie jest prawdziwym chłopcem. Za wszelką cenę pragnie poczuć się wolny. Fleur szaleje z rozpaczy. Ona nie widzi różnicy w tym, czy ktoś jest wymyślony czy prawdziwy. Zaczyna się nawet zastanawiać, czy i ona nie jest przypadkiem przez kogoś zmyślona. Posuwa się do dosyć brutalnych środków próbując udowodnić to rodzicom, dlatego trafia w końcu do psychiatry dziecięcego. Wraz z nią oczywiście Jacques, którego lekar prosi o pozostanie w poczekalni. I właśnie tam, na korytarzu zmyślony chłopczyk poznaje inne wymyślaki, które przybyły tu wraz ze własnymi dziećmi z tych samych powodów. Wspólnie zawiązują Klub Anonimowych Zmyślaków i próbują pomóc sobie nawzajem. Jacques podejmuje w końcu decyzję o odcięciu nitki łączącej go z Fleur i zaczyna nową podróż, żeby poznać samego siebie. Czasami zmyślone kłopoty są bardziej dokuczliwe niż te prawdziwe Jacques Papier trafia do innych dzieci, a każde z nich pozwala mu znaleźć cząstkę swojego ja. Nadpobudliwy Pierre, Merla, fanka psów i Bernard – chłopiec, który jest niemalże niewidzialny dla świata. Niezawodne są również inne zmyślaki. Śmierdząca skarpetka, kowbojka, olbrzym Wszystek, Pan Żałosny, gruby pomarańczowy ptak z głową hipopotama itd. Wszyscy oni próbują sprawić, żeby Jacques zrozumiał, że to, iż jest zmyślony, nie znaczy, że nie jest prawdziwy. Ta element książki zdecydowanie najmocniej łapie za serce. Michelle Cuevas porusza problemy, które dotykają olbrzymią element ludzkości. Brak akceptacji, samotność, konflikty rówieśnicze, w których pojawia się przemoc, niezrozumienie. Dzieci próbują sobie poradzić z tym ciężarem, tak jak potrafią. Najczęściej uciekając w świat fantazji – pobudzając do życia zmyślonych przyjaciół. Rodzicom na początku wydaje się to zabawne, cieszą się, że dzidziuś ma tak rozwiniętą wyobraźnię. Dopiero, kiedy trzeba traktować zmyślaka jak normalnego członka rodziny, zaczyna do nich dochodzić powaga sytuacji. Same dzieciaki, nierzadko nie odróżniają wyobraźni od rzeczywistości i tym samym stają się zagrożeniem dla siebie. Trafiają wówczas do psychiatrów, którym niejednokrotnie udaj się sprawić, że zmyśleni przyjaciele znikają bezpowrotnie. Czy żeby na pewno bezpowrotnie? Czy rzeczywiście kowbojki, śmierdzące skarpetki, niebieskie stwory są z nami tylko wtedy, kiedy ich potrzebujemy? Może po prostu przestajemy ich widzieć? Jeśli tak, to czy jest szansa, że w dorosłym życiu jeszcze kiedykolwiek będziemy mieli szansę ich spotkać? Michelle Cuevas pozostawia nam drobinkę nadziei w końcowej scenie… Wyznania zmyślonego przyjaciela to książka, która zmusi młodego człowieka do zatrzymania się na chwilę i pomyślenia o sobie, otaczającym nas świecie, rodzinie, kolegach. Dużo tu cennych myśli, spostrzeżeń. I choć czyta się tę opowieść niemalże ciągle ze ściśniętym gardłem, to dzięki prostemu językowi, dostosowanemu do młodego odbiorcy, humorystycznie przedstawionym zmyślakom całość nie przytłacza. Owszem, wzrusza, każe się zatrzymać, odłożyć na bok wszystkie inne sprawy, lecz to jest właśnie w tej książce pdf najpiękniejsze. Polecam!

• jezyna122

  2018-03-21

  Nie jeden przekonał się, jak ważni w naszym życiu są przyjaciele. Nie krytykują w bolesny sposób, nie obrażają, zawsze mają dla nas własny czas. Co zrobić, gdy nikogo takiego nie spotkamy na własnej drodze? Większość dzieci nie ma z tym problemu, po prostu wymyślają go sobie. Taki przyjaciel ma zdecydowanie więcej plusów niż prawdziwy. Może przybrać kształt taki jaki sobie wymarzymy, może posiadać niezwykłe, bajkowe umiejętności. Jacques twierdzi, że każdy go ignoruje. Pani na lekcjach nie wybiera go do odpowiedzi, mimo, że jest tak nieźle przygotowany i zgłasza się, w stołówce nikt nie widzi go przy stoliku. Jeszcze gorzej jest przy wyborze składu drużyn, jako jedyny nie jest wybrany do żadnej, po prostu nikt go nie chciał! Na dodatek złośliwy Francois, dokucza mu w okropny sposób. Jacques wie, że jest z nim coś nie w porządku, lecz co?? Pilnie uczy się, że własną siostrą Fleur idealnie się rozumieją lecz dlaczego nierzadko tak nikt go nie zauważa? Muszę przyznać, że na początku miałam kłopot z tą opowieścią. Wydawało mi się, że autorka korzystała z bardzo prostych zdań, które z trudem łączą się w historię. Myślałam nawet , że może z tłumaczeniem jest coś nie tak. Planowałam nawet przerwać jej czytanie, na szczęście dałam jej jeszcze jedną szansę. I całe szczęście. Opowiadanie zaczęła żyć swoim życiem, z każdym epizodem coraz bardziej wciągała. Autorka stworzyła w niej fantastyczną galerię postaci- wymyślonych przyjaciół. Kowbojka jeżdżąca na rolkach, makabrycznie Śmierdząca Skarpeta czy również Puszek, w którym istnieje całe państwo ( wzorowane na animowanej bajce). Poruszyła ogromnie niełatwy temat związany z kłopotem samoakceptacji czy również ... otoczenia Dla wielu wówczas właśnie ogromnie pomocni stają się wymyśleni koledzy, przyjaciele czy rodzeństwo. Może to jednak stworzyć wielki problem dla otoczenia, być zmartwieniem rodziców czy nawet dać pracę wielu psychologom. W związku z tym nasuwa się zapytanie - czy dać szansę fantazji naszego dzidziusia i zaakceptować jego zmyślonego przyjaciela, czy również kazać mu tkwić w rzeczywistości, niełatwej i nieprzychylnej? Czy w jakiś sposób tego typu wizualizacje mogą nam zaszkodzić?. Tak naprawdę nie jest to łatwa sprawa. Jakkolwiek popatrzyć na nią. widzi się plusy jak i negatywne strony. Bardzo nierzadko jednak dorośli nie zdają sobie z tego sprawy, że dzieci dokładnie wiedzą, że uch wymyślony przyjaciel żyje tylko w ich wyobraźni. Powodując się troską o swoje dziecko, nierzadko zapominamy o tym, że przysłowiowy Stwór z Szafy tak naprawdę czaić może się wszędzie " Rozprawienie się z nim w jakikolwiek sposób, na pewno będzie korzystnie wpływało na samopoczucie młodego człowieka. Jego lęki wydadzą się wówczas zdecydowanie mniejsze. „Wyznania Zmyślonego przyjaciela" to ogromnie sympatyczna, ale i wnikliwa lektura. Stworzony przez autorkę bajkowy świat wydaje się ogromnie realny, przez co dzieci idealnie odnajdują się w takiej rzeczywistości. Wymyślony przyjaciel ma pomóc dostrzec swoje silne strony, zmotywować go działania i poprawiać samopoczucie. Lektura ta zdecydowanie zmusza do przemyśleń, wzrusza i bawi. Zdecydowanie polecam.