Recenzje

• Ewa

  2018-03-21

  Richard Buckle, Diagilew, PWN Warszawa 2015. Rec. Ewa Busse-TurczyńskaWydany przez PWN w 2015 r. światowy bestseller „Diagilew” to 750. stronicowa biografia napisana w latach 70. dotycząca życia znanego twórcy Baletów Rosyjskich (1909), Sergiusza Diagilewa (1872-1929). Prócz chęci poznania sylwetki samego Diagilewa, do lektury zachęca także nazwisko autora biografii, Richarda Buckle (1916-2001), uznanego krytyka i wielbiciela baletu, który organizował wystawy poświęcone twórcom, opracował też m.in. biografie Wacława Niżyńskiego, Lidii Sokolovej, Cecile Beaton. Mnie osobiście biografia zainteresowała z racji poszukiwań genealogicznych. Siostra mojej prababci była przez pewien czas tancerką w zespole Diagilewa. Biografia Sergiusza Diagilewa, konesera sztuki, w szerokim rozumieniu tego pojęcia; impresaria i utalentowanego organizatora sceny baletowej, pisana żywym mową oddaje także atmosferę panującą w europejskich salonach artystycznych końca wieku XIX , początku wieku XX . Widać jak od lat dziecięcych rodzi się u człowieka, wzrastającego w takim klimacie, zamiłowanie do sztuki. Na kartach biografii poznajemy osobowość Sergiusza Diagilewa jako człowieka dbającego o wizerunek zewnętrzny, eleganckiego, ogromnie utalentowanego, z niespotykanym wyczuciem piękna, przepełnionego jednakże wieloma emocjonalnymi słabościami, podatnego na zranienia, lękliwego względem morskich podróży i zabobonnego.Oprócz prezentacji dokonań artystycznych Diagilewa takich jak wspomniane utworzenie zespołu Balety Rosyjskie z udziałem sław: M.M. Fokin, S. Lifar, Wacław Niżyński, A.P. Pawłowa, organizacja cyklu wystaw malarskich a także koncertów muzyki rosyjskiej pod nazwą Sezony Rosyjskie w Paryżu, biografia przedstawia przeżycia głównego bohatera w powiązaniu z faktami życia i relacjami z ludźmi świata bohemy z kręgu baletu. Dużo informacji dotyczy tutaj m.in. Wacława Niżyńskiego (Vaslav Nijinsky), uznanego w świecie tancerza i choreografa - wielkiej miłości Diagilewa, Matyldy Krzesińskej, która otrzymała tytuł Primaballerina assoluta Teatru Maryjskiego w Petersburgu (1895–1917). Były to osoby genetycznie obdarzone talentem, pochodzące z polskich rodzin z tradycjami baletowymi. O polskich konotacjach w biografii Diagilewa pisze w swej recenzji Sławomir Pietras wymieniając polskich tancerzy z czasów polskiego zaboru: Matylda Krzesińska, Wacław Niżyński, Bronisława - jego siostra, Stanisław Idzikowski, Leon Wójcikowski, Marie Rambert, Dubrawska, Grabowska, Kopycińska, Napierkowska, Szabelska, Statkiewicz, Sawicki, Zajlich, Kostecki, Wilczak . W recenzji tej zauważono brak nazwiska Ireny Jedyńskiej, w biografii błędnie wymienianej jako Jedzińska.Bohaterami tego biograficznego dzieła pozostają też stali współpracownicy Diagilewa - kompozytorzy sztuk baletowych - Igor Strawiński - Ognisty ptak (1910), Pietruszka (1911), Święto wiosny (1913), Pulcinella (1920), Apollon Musagčte (1928); Claude Debussy - Jeux (1913); Maurice Ravel - Dafnis i Chloe (1912), Sergiusz Prokofiew - Stalowy krok (1925); a także współpracownicy w zakresie scenografii i projektowania kostiumów - Pablo Picasso, Coco Chanel, Natalia Gonczarova.Jedyną nieścisłością znalezioną przeze mnie w tej biografii jest informacja o sekretarzu Diagilewa. W indeksie nazwisk tego wydania biografii znajduje się błędne nazwisko sekretarza - Trubiecki. W rzeczywistości był nim w tym czasie Stanisław Dróbecki (w recenzji S. Pietrasa błędne imię Gabriel), adwokat z wykształcenia, późniejszy właściciel prywatnej szkoły tańca w Warszawie, którą także w okresie II wojny prowadził wraz z żoną Zofią Pflanz-Dróbecką, niegdyś także tancerką u Diagilewa . Pomimo dostrzeżonych tutaj drobnych nieścisłości, rzeczywiście godna polecenia jest biograficzna książka ebook o Sergiuszu Diagilewie, znawcy opery i baletu, miłośniku malarstwa, kolekcjonerze książek, historyku sztuki, inspiratorze artystów, który rozsławił rosyjską sztukę baletową na świecie czerpiąc jednocześnie z bogactwa polskich talentów.PrzypisyS. Pietras, Polskie konotacje Diagilewa, Dziennik Teatralny, http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/polskie-konotacje-diagilewa.html .J.S. Witkiewicz, Życie dla tańca. Rozmowy z Marią Krzyszkowską, s. 12,18, http://www.maestro.net.pl/document/ksiazki/Witkiewicz/Witkiewicz_Krzyszkowska.pdf, 24.02.2016

• Natalia Andrzejewska

  2018-03-21

  Cieszę się, że ta książka ebook została przetłumaczona na mowa polski, ponieważ niezłych publikacji o sztuce tańca jest u nas naprawdę niewiele. Książka ebook pokaźnych rozmiarów, lecz tak ciekawa, napisana z takim polotem, że czyta się po prostu migiem. Zalecam wszystkim, a szczególnie fanom baletu i samego jej bohatera.