Recenzje

• luli

  2018-03-23

  Następny tom dzienników Anais Nin rozpoczyna się po wybuchu wojny, kiedy to Anais emigruje do Ameryki. Stopniowo niechęć do spotykanych Amerykanów i tęsknota za atmosferą Paryża ustępują głodowi świeżych doświadczeń i otwartości, dzięki której życie towarzyskie Anais rozkwita. Ciekawostką może być fakt, że tom ten naświetla genezę erotycznych opowiadań, które okazują się powstawać z bardzo prozaicznych przyczyn, a z których Anais, paradoksalnie, jest najbardziej znana.Język dzienników jest bardzo autentyczny - autorka raz koncentruje się na rzeczowym opisie własnych codziennych zajęć, takich jak praca przy prasie drukarskiej, a innym razem prowadzi głębokie, szczegółowe obserwacje przyjaciół i otoczenia, pracowicie trenuje własny literacki styl, rozbudowując cudowne poetyckie zapiski. Nie bez znaczenia jest tu jej zainteresowanie psychoanalizą czy astrologią - Anais poprzez doświadczenie, rozmowy, refleksje wytrwale poszukuje "ukrytego wymiaru" własnego życia.Dzienniki Anais to lektura przyjemna w odbiorze, a zarazem intymna, pełna przemyśleń na temat literatury, człowieczeństwa, samopoznania. To zapiski odważnej, ponieważ chcącej żyć po swojemu, kobiety.

• shczooreczek

  2018-03-23

  Choć dzienniki te czyta się z dużym zaangażowaniem i przyjemnością, nie dorównują one niestety tomowi poprzedniemu, znacznie dosadniej i pełniej opisującemu osobiste doświadczenia i myśli pisarki. Tutaj: przed intymność wysuwa się artyzm i jeszcze silniej umotywowane wydaje się zapytanie o to czy pisarstwo Nin to osobiste studium czy popis literackiej sprawności, idealnie przemyślany i wielokrotnie poprawiany. Pozostawiam to jednak Waszej ocenie.