Recenzje

• Anna Sikorska

  2018-03-23

  Nieobowiązkowa edukacja, brak powszechnego kształcenia, brak wymogów względem młodych ludzi, by koniecznie uczyli się wielu „niepotrzebnych” rzeczy likwidowało dużo kłopotów rodziców. Jednak człowiek kulturowo i edukacyjnie ewoluował. Pinokio po porzuceniu szkoły nie mógł stać się chłopcem i dorosnąć. W przypadku bohatera książki „Klub filmowy” mamy pozornie z całkowicie przeciwnym spojrzeniem na wychowanie i nauczanie. Walczący o edukację syna David stwierdza, że zmuszanie go do uczęszczania do szkoły, za którą trzeba płacić, a młody człowiek tylko się w niej męczy i unika chodzenia na zajęcia nie ma sensu. Stwierdza, że jeszcze można obudzić w młodym człowieku zapał do nauki. Potrzebne jest tylko inne podejście. Lecz jakie? Co może zainteresować nastoletniego Jessego? Nie czyta, nie ogląda telewizji, nie interesuje się niczym, co można by nazwać nauką. Jedyne zajęcie to szwędanie się, picie piwa i palenie papierosów. Załamany ojciec pociesza się, że nastolatek jeszcze nie sięgnął po narkotyki.Po kolejnej nieudanej próbie odrabiania lekcji David oferuje synowi zrezygnowanie ze szkoły na rzecz innej edukacji: trzy filmy w tygodniu. To staje się pretekstem do krótkiej i powierzchownej edukacji filmowej, która przeradza się w coraz intensywniejszy kurs. Setki obejrzanych filmów są podstawą do poznania historii, geografii, socjologii, muzyki itd. Jest to wiedza zdobywana troszkę nieświadomie.David Glimour miał idealny pomysł na książkę i próbę wywołania dyskusji ponad metodami wychowanie, rozwiązaniami kłopotów z edukacją, pokazywaniem młodym życia, nawiązania więzi z nastolatkami. Jesse dzięki filmom jest w stanie rozmawiać z ojcem o wszystkim. Czasami te rozmowy dla Davida są krępujące, bo ocierają się o seksualność.Jednym dużym minusem książki jest minimalna fabuła, niewielkie zmiany, zawieszenie przegadane konkretnym i nieco schematycznym spojrzeniem na filmy. Reporter próbujący uporać się ze stratą pracy i brakiem edukacji syna powtarza utarte frazesy, powtarza schematy postrzegania filmów, przez co książka ebook własną fabułą wnosi niewiele (poza interesującymi przykładami próby wymuszenia sprzedaży domu po zmarłej sąsiadce i związanej z tym teorii konieczności zmiany moralności na potrzeby życia.Troszkę miałam wrażenie, że autorowi brakowało pomysłu na nad sto stron, więc wypełnił ją gadaniną, a niewielką element książki poświęcił życiu bohaterów. Mimo tego nie zabrakło młodzieńczych kłopotów miłosnych, ścierania się z pracą i jej brakiem u osób po pięćdziesiątce, rozwodów, próby potyczki o rodzinę. W książce pdf tej każdy znajdzie coś dla siebie. Idealna lektura dla nastolatków, studentów, rodziców, singli, fanów filmów, osób, które w życiu się zagubiły, straciły pracę, robią karierę. Dużym plusem jest to, że książka ebook podpowiada, jakie filmy warto obejrzeć, żeby poznać różnorakie metody ich realizacji, podejścia reżyserów i całej drużyny filmowej do kamery i scenariusza.Książka na pewno jest dobrą nauką dla rodziców, którzy nie wiedzą, co zrobić ze własnymi leniwymi i buntującymi się dziećmi. Podkreśla, że poświęcenie, czas i rozmowy są dla dzieci bardzo kluczowe i że tylko rodzice mogą przemienić podejście młodych ludzi do wielu spraw. Jakimi dorosłymi będą nasze pociechy zależy tylko od nas i paru czynników, które w obliczu wpływów rodziców jest znikome.

• miedzystronami

  2018-03-23

  David Gilmour opowieść tę spisał na podstawie swoich doświadczeń. Kiedy widzi, że jego syn Jesse nie radzi sobie w szkole, wykazuje się niezwykłą odwagą i pozwala mu ją rzucić, stawiając jako warunek koniczność oglądania z nim trzech filmów w tygodniu. W ten sposób zakłada własnego rodzaju klub filmowy, za pośrednictwem którego chce przekazać synowi to, co najważniejsze. David chce podzielić się z synem tym, co jest jego pasją, pokazać mu to, czym zachwycał się w młodości, co wpłynęło diametralnie na jego rozwój i charakter. Pomysł brzmi dość dziwnie, jeśli nie jest szalony. Czy się uda? Czy klub pozwoli ojcu i synowi lepiej się poznać i zbliżyć do siebie?Podróż przez historię kina jest ciekawa. Wymiana opinii po każdej projekcji to swoisty dialog nie tylko o kinie, ponieważ za rozmową o scenach czy bohaterach szły wynurzenia natury prywatnej.Autor wprowadza nas w tajniki wychowania młodego buntownika, prezentuje jak różnorakie punkty widzenia mają rodzic i dzidziuś i jak znaleźć ten wspólną.

• justyna

  2018-03-23

  Pewnie nie każdy ma tyle odwagi, lub - jak kto woli - nie każdy rozpacza na taki brak rozsądku, by zdecydować się na rozwiązanie, jakie David Gilmour zastosował względem własnego piętnastoletniego syna Jessego. Bohaterowie założyli dwuosobowy klub filmowy, którego działalność polegała na wspólnym cotygodniowym oglądaniu trzech filmów w zamian za zwolnienie młodzieńca z obowiązków szkolnych plus obietnicę ze strony syna, że nie sięgnie po narkotyki. Warto samemu przekonać się, czy ojcu uda się zainteresować syna tym, co jego samego kształtowało i było dla niego kluczowe a także czy pomysł ojca okaże się nie tylko oryginalny, lecz i skuteczny. Zalecam książkę zarówno dorosłym, którzy utracili wiarę w mądrość i dobroć młodych ludzi którzy w każdym młodzieńcu w bluzie z kapturem widzą potencjalnego przestępcę, jak i nastolatkom, którzy w dorosłych widzą jedynie wrogów i nadzwyczaj kreatywnych autorów zakazów i nakazów.