Recenzje

• mxf

  2018-03-23

  "Mikael Karvajalka" opowiada o młodzieńczych latach życia chłopca, który został zmuszony do opuszczenia rodzinnego kraju. Złożyło się na to dużo czynników - złupienie rodzinnego miasta Ado przez Jutów, wojna domowa o władzę ponad tronem szwedzkim a także ogólnie bieda. Chłopak został przygarnięty przez znachorkę, od której otrzymał nazwisko. W podróż po Europie w poszukiwaniu lepszego życia wybrał się z przysłowiowym tobołkiem. Pech chciał, że w taką samą podróż wybrała się bida z nędzą, głód i… wojna. W własnej fascynującej podróży poznaje znane i koronowane głowy kontynentu, a u ich boku bierze udział w znaczących dla historii wydarzeniach. Choć naiwny, zawsze może liczyć na pomoc przyjaciela Anttiema, choć popada w problemy - zawsze wychodzi z nich obronną ręką. Opowieść jak każda inna spod pióra Waltari jest napisana w duchu staroświeckim. Barwny i wyszukany mowa wprawia w zadumę, lecz czyta się to bardzo dobrze, choć czasami trzeba odetchnąć na dłuższą chwilę. Historia omówiona przez autora jest dopracowana w każdym szczególe. Każdy etap wędrówki został dokładnie zaplanowany i dopracowany. To jednak z cech autora, która bardzo mi się u niego podoba. Wędrówka młodego Mikaela przypada na lata 1509-1527, czyli na bardzo niespokojne czasy w Europie. Liczne wojny wyniszczają kontynent, dochodzi do bitew na tle religijnym, Cesarz walczy z Papieżem, złupiony zostaje Rzym, szaleje inkwizycja, a Turcy stoją u wrót do Europy. Taki świat omawia na kartach powieści Waltari i robi to nieludzko dobrze. Europa ogarnięta zawieruchą wojenną, krwawymi wojnami wprost wylewa się z kartek. Okrucieństwa Inkwizycji, rzeźnie ludności - wszystko to ukazuje najgorsze cechy ludzkie, opisywane jednak w taki sposób, że ciężko odmówić autorowi talentu. Podobnie jak poprzednie powieści autora, historia wciąga. Waltari przygotował małego Mikaela do dalszej podróży. W ostatnim rozdziale dowiadujemy się, dokąd podążył i jaką łatkę przylepiono mu w przyszłości, zatem przygoda trwa dalej. Podobnie jak motto autora "jest liściem miotanym wichrami historii", to samo losy się z małym chłopcem, który uczy się na swoich błędach idąc przed siebie doświadczając wielu krzywd.

• erka

  2018-03-23

  Mika Waltari - największy pisarz fiński XX wieku.Autor, takich wspaniałych książek, jak"Turms, nieśmiertelny", "Czarny anioł", czy najsłynniejsza"Egipcjanin Sinuhe"."Mikael Karvalajka", to pierwszy tom cyklu, o przygodach młodego fina, który, po tym, gdy traci rodzinę, podczas najazdu Jutów, zostaje przygarnięty, przez znachorkę.Chłopiec, zostaje jej pomocnikiem, poznaje tajniki zielarstwa, leczenia chorób.Gdy Szwedzi, napadają na Finlandię, musi uciekać, podróżuje po całej Europie.W tym, czasie, tzn. w XVI wieku, kontynent ten, wstrząsany był, różnego rodzaju konfliktami.Mikael, w swoim postrzeganiu świata, wykazuje się daleko idącą naiwnością i nierzadko mnie irytował, swoim zachowaniem.Jednak, potrafił także spojrzeć trzeźwo, na daną sytuację.A sama książka ebook jest rewelacyjna.Waltari, w własnych książkach, jak żaden inny, potrafił oddać klimat epoki i przedstawić, dane wydarzenia, wyjątkowo ciekawie i wciągająco.Polecam.

• zolzowata_franca

  2018-03-23

  "Mikael Karvajalka" to pierwszy tom powieści Miki Waltariego o przygodach Mikaela, fińskiego bastarda. Mając około siedmiu lat w roku 1509, podczas najazdu Jutów na miasto Abo, Mikael traci matkę, zostaje sam. Raniony trafia do domu pani Pirjo, miejscowej znachorki, bez której z pewnością by nie przeżył. Pani Pirjo uczy go niełatwej sztuki zielarstwa, wysyła chłopca do szkoły katedralnej. Na zakonnika nasz bohater się jednak nie nadaje. Pewne okoliczności zmuszają Mikaela do opuszczenia Finlandii, podróżuje po całej Europie, spotykając na swej drodze książęta, koronowane głowy, mistrza Paracelsusa, czy również Erazma z Roterdamu. Podróże przeplatane okrucieństwami bezlitosnej Inkwizycji, w tle XVI - wieczne wojny, czy również sacco di Roma - złupienie i zdobycie Rzymu ... A w tym wszystkim Mikael Karvajalka, syn swego ojca z nieprawego łoża, czasami do bólu naiwny, nieżyciowy, z drugiej zaś strony wykazujący się przenikliwością, genialny w swej głupocie, albo głupi w swej mądrości - nie mogę się zdecydować.Mika Waltari zawsze i niezmiennie kojarzył mi się będzie z moją ulubioną książką "Egipcjanin Sinuhe". Myślę, że jest to autor, który ma moc pisania tak, by trudno nas było od książki oderwać. Czego dowodem jest "Mikael Karvajalka". Zalecam tę powieść, to taka mała lekcja historii XVI wieku, a działo się tam, oj działo :) . Myślę, że drugi tom "Mikael Hakim" będzie równie interesujący.Dziękuję Grupie Wydawniczej Publicat za udostępnienie mi książki.

• Zuzanna Kowalska

  2018-03-23

  Mika Waltari pisał wyjątkowo ciekawe książki historyczne, czego Mikael Karvajalka jest idealnym przykładem. Dzieje Mikaela opisywane są pasjonująco, w sposób obrazowy i przemawiający do wyobraźni. Za to wszystko cenię sobie bardzo tego autora, jego styl, a także lekkość pisania. Już czekam na następny tom serii.