Recenzje

• Zielono Mi

  2018-03-23

  Życie dużych postaci, silnych osobowości, trudnych artystów zachwycało, zachwyca i nieraz jeszcze zachwycać będzie. Lecz jest coś jeszcze poza zachwytem – ciekawość, jakie to życie naprawdę było, ile jest prawdy w tej czy tamtej plotce i legendzie a także czy osoba faktycznie na wspomniany zachwyt zasługuje.Nie inaczej sprawa się ma z Paulem Claudelem. Otrzymanie przeze mnie książki o nim zbiegło się w okresie z oglądnięciem filmu o jego siostrze Camilli. Kinowa odsłona Paula i zdawkowe info wyczytane z aneksu książki już na wstępie ustosunkowały mnie negatywnie do tego francuskiego pisarza-polityka. Ponieważ jak można pałać sympatią do kogoś, kto pozostaje głuchy na prośby siostry, wbrew sugestiom lekarzy trzyma ją w zamkniętym zakładzie dla obłąkanych, w pomiędzy okresie wdaje się w romans z mężatką, a gdy zostaje przez nią porzucony – wchodzi w dziwaczny sojusz z jej mężem tylko po to, by kobietę „ukarać”? Lecz sprawa nie jest wcale taka oczywista i jednoznaczna. Ponieważ książka ebook Muza Claudela wiele objaśnia lecz nie wszystko. W skrócie można powiedzieć, że jest to książka ebook o tytułowym Paulu Claudel – jednym z większych, lecz za życia niedocenionych w pełni pisarzy francuskich – jego burzliwym, co-nieco zagadkowym i owocnym związku z piękną i dystyngowaną pół-Polką, którą poznał podczas pewnej podróży z Europy do Chin. Jednak jest to zbyt duże uproszczenie. Ponieważ książka ebook Therese Mourlevat faktycznie opowiada o tym romansie, o ich córce, o losach Róży, o niełatwych sytuacjach życiowych, w jakich raz za razem się znalazła, lecz wątek ten zdaje się być kroplą w morzu – a morzem zdają się być te wszystkie liczne i jakże różnorodne osoby a także sprawy, z którymi stykali się Róża Vetch (z domu Ścibor-Rylska) i Paul Claudel.Są tam rodzice Polki – polski powstaniec i zamożna Angielka, których więcej dzieliło niż łączyło i nawet dzieci nie były w stanie zespolić rodziny, jest również pierwszy mąż, dla którego Róża była ładną ozdobą i narzędziem do powiększania rodziny i najlepiej było, by ta ładna ozdoba została w oddaleniu i zechciał siedzieć cicho (no, chyba, że chodziło o oczarowanie konsula – wówczas mogła zająć miejsce przy mężu, byleby jej obecność przyniosła wyniki w postaci pomocy przy kolejnych jakże wątpliwych interesach), są również i dzieci Róży – zdaje się, że liczne, początkowo chciane, potomstwo wcale nie raduje jak powinno, jest tęsknota za ojcem-spiskowcem, polskim patriotą, są niekończące się kłopoty finansowe, wizyty komorników i problemy fundowane przez pierwszego męża, jest również i znaczna doza naiwności, kokieterii i potrzeby zainteresowania, jaką odczuwała samotna Róża. I taka niepewna czegokolwiek, skołatana, zaniedbywana i ignorowana dziewczyna pozwoliła sobie na romans z troskliwym, sumiennym i zdawałoby się słownym pisarzem, politykiem, konsulem, przedstawicielem Francji w dalekich Chinach – Paulem Claudelem. Nie ulega wątpliwości, że Paul dał jej tę namiastkę poczucia bezpieczeństwa i stabilizacji, której mąż – wywiózłszy ją do dalekich Chin – nie zamierzał okazać.Ale historia Róży i Paula to nie banalna opowieść fabularna, nie ma tu kwestii: I żyli długo i szczęśliwie… Jest za to kwestia nieślubnego dziecka, jest silna, pełna burz, religijność Francuza, który nie szczędził kochance gorzkich słów o potępieniu (z drugiej strony „ciekawa” to sytuacji: zaraz po tym, jak Paul nie został przyjęty do zakonu, jak odmówiono mu wstępu do klasztoru, wdał się w dość burzliwy romans), jest również i odczuwana przez nią zdrada z jego strony, jak i potrzask, w którym się odnalazła po opuszczeniu Chin. To chaotyczne życie Róży raz za razem schodziło ze słynnych torów, by wejść na nowe: ślub, wyjazd z Europy, urodziny dzieci, opuszczenie Chin, rozwód, następny ślub, rozstanie z mężem, wojny, nieoczekiwane spotkania z Paulem – wydaje się, że w jej życiu nie było ani jednego spokojnego okresu, po jednej burzy przychodziła następna (choćby porwanie dzieci). Ciężko dzisiaj odpowiedzieć na pytanie, co było przyczyną wszystkich tych jakże dramatycznych perypetii – styl wychowania, małżeństwa zawierane przy powierzchownej znajomości, niedomówienia i powierzchowność relacji, wyniosłość i duma, w jakich wychowywane były kobiety, przyzwyczajenie do wygód, przekonanie o niezaradności kobiet? Z dzisiejszej perspektywy - bez głębokiej znajomości ducha i nastrojów Europy a także Azji przełomów wielu - ciężko o jednoznaczną odpowiedz. Niemniej niejedna decyzja Róży wydaje się dość nieoczekiwana i kontrowersyjna, choć myślę, że można ją usprawiedliwić poczuciem zdrady, które pewnie nieraz jej towarzyszyło.Ale Muza… nie jest tylko książką o burzliwej relacji pięknej Polki i utalentowanym pisarzu. To również książka ebook o Europie końca XIX wieku i pierwszej połowie wieku XX, to również książka ebook o Polsce, jako tajemniczym, trochę egzotycznym i dalekim państwie widzianym oczami Francuzów, o Azji - głównie Chinach - które pod koniec XIX wieku stanęły otworem dla Europejczyków, to wizja ich orientalizmu i egzotyki, to mini-historia kolonializmu, niewolnictwa, handlu herbatą, spółek handlow

• loona86

  2018-03-23

  Wyjątkowa historia dwojga niesamowitych osobowości a także miłości francuskiego pisarza i jego polskiej muzy. Ta książka ebook potwierdza, że życie pisze najciekawsze scenariusze. Ich wspólne życie było pełne zawirowań, lecz także wyjątkowej pasji. Interesujący i obszerny materiał zawierający listy kochanków a także fotografie.

• aaagusiek

  2018-03-23

  "Była w moim życiu wszystkim, czym może być kobieta:" - Paul Claudel W dzisiejszym świecie ludzie o dużo rzadziej sięgają po biografie, niż historie w stu procentach wymyślone. Właściwie nie ma się co dziwić, normalne życie zwykle jest o dużo nudniejsze, rzeczywistość jedynie w nielicznych przypadkach układa się jak sensacyjne opowieści pokazywane w filmach czy telewizji. Biografie są od dawna gatunkiem niedocenianym i ja prywatnie bardzo się cieszę, że gatunek ten przeżywa ostatnio na rynku wydawniczym rozkwit. Niezła biografia w moim mniemaniu zawsze okryta jest magią. Choć historia nierzadko brzmi jak wymyślona, jest przecież prawdziwa. Ci ludzie, o których czytamy, te miejsca i zdarzenia istniały i wydarzyły się naprawdę. Czyż to nie zachwycające? Czy to nie zachęca do lektury? Tą niesamowitą magią przesiąknięta jest też "Muza Claudela", która od 21 sierpnia dostępna jest w księgarniach. Jest to biografia dziewczyny Polki, o której właściwie mało kto wie, a która z pewnością jest postacią inspirującą. Osobą, której historię zdecydowanie warto poznać, zachwycić się, a kto wie, może nawet zainspirować. Język oczywiście o Rozali Ścibor-Rylskiej, odwiecznej muzie wspaniałego pisarza, Paula Claudela. Postaci, którą warto uchronić od zapomnienia. Theresie Mourlevat, francuskiej badaczce twóczości Claudela o życiu Rosalie a także Pola opowiada Louise Vetch, ich córka, owoc burzliwego romansu mającego miejsce gdzieś w Azji. Książka ebook pełna jest fotografii a także listów. Jest przepięknym zestawem wspomnień uzupełnionych o fakty historyczne a także utwory wybitnego autora. Lecz przede wszystkim jest opisem prześlicznej historii miłosnej. Takiej, o której mówi się: takie rzeczy dzieją się tylko w książkach. Rosie narodziła się w 1870 roku w Krakowskiej rodzinie Władysława Ścibor Rylskiego, powstańsa stycznioewego. Dziewczyna twarda jak głaz, srogo doświadczona przez życie. Nieszczęśliwa dojrzała osoba o zupełnie innym dzieciństwie. Kochająca matka, dwukrotna rozwódka, obiekt pożądania niejednego mężczyznę przyprawiającego o ból głowy. Wielokrotnie skrzywdzona i unieszczęśliwiona.Wspaniale wykształcona kosmopolitanka. Wszędzie obca, wszędzie samotna. Zabłąkana w świecie Polka pozbawiona możliwości powrotu do ojczyzny, której już nie było. Jej życie przepełnione było przeprowadzkami, ucieczkami a także bolesnymi rozłąkami z tymi, których miłowała najbardziej. Światu słynna przede wszystkim jako gorąca kochanka i obiekt westchnień Claudela, wiecznie na niego czekająca. Lecz mimo tego, każda dziewczyna oddała by wiele, aby zamienić się z nią na te ostatnie... Paul Claudel. Idealny poeta i dramaturg będący do tej pory inspiracją dla wielu twórców. Doplomata francuzki, przez długi okres czasu konsul w Chinach. Facet nieszczęśliwie zakochany, przyjaciel pierwszego męża Rosie, któremu pomagał po rozwodzie w potyczce o dzieci. Człowiek, gotów dla miłości zrobić wszystko.. Poznali się na statku płynącym do Chin. Właśnie wówczas zrodziła się pomiędzy nimi prawdziwa przyjaźń, a jakiś czas potem zostali kochankami. Rosalie wraz z dzieciakami przez jakiś czas po podróży zamieszkała w konsulacie Claudela, podczas, gdy jej mąż zajęty interesami jeździł po świecie. Po czterech latach burzliwego romansu, wraz z dwoma najstarszymi synami a także będąc w ciąży z córką Claudela, zmuszona została do powrotu do Europy. Właśnie wtedy, będąc już rozwiedziona, poznała własnego drugiego męża... Jednak i z nim nie potrafiła być szczęśliwa. Kochankowie znowu spotkali się po latach w Paryżu. Paul był wówczas przykłądnym ojcem i mężem, jednak cały czas myślał o córeczce z nieślubego łoża, którą wychowywała Rosie. Rozalia natomiast w tym czasie była świeżo po rozwodzie. I właśnie wtedy, w Paryżu, ich namiętność i uczucie sięgnęło zenitu. Nie mogli, a może nie potrafili go już powstrzymać. Ich związek, pełen wzlotów i upadków trwał aż do końca życia. To Rosie, odwieczna Muza Claudela jest kluczem do interpretacji jego utworów. To ona jest symbolem tułającej się po świecie polskości... Therese Mourlevat pisze o losach bohaterów bardzo konkretnie, jak to mają w zwyczaju autorzy biografii. I chwała jej za to, bo dzięki temu czytelnik ma wrażenie, że nie czyta o kolejnej wyjaskrawionej historii, ale o czymś ważnym. Stylowi autorki nie można nic zarzucić. Zdania sią proste, krótkie, lecz konkretne. Wszystkie zabiegi i wtrącenia, którymi upiększa książkę nie sprawiają, że staje się niespójna i odbiega od gatunku, który reprezentuje, a co losy się często, gdy autorzy biografii starają się jakoś je urozmaicać. Jedyny minus, który rzucał mi się w oczy, a raczej właśnie nie rzucał, podczas czytania, to fakt, że przypisy, któych w utworze jest mnóstwo, nie znajdują się na dole stron, ale na końcu i podczas lektury trzeba skakać pomiędzy początkiem a końcem utworu. Wydawnictwo zastosowało ten zabieg na pewno w celach estetycznych, jednak przyznam szczerze, że było to dla mnie troszkę męczące. "Muza Claudela" to naprawdędobrze napisana