Recenzje

• Anna Sikorska

  2018-03-23

  Podglądanie i naśladowanie ludzi może przynieść korzyści: smerfy używają przypraw z dalekich krajów, do których same nie popłynęłyby. Za to muszą regularnie wkradać się do ludzkich spiżarń, podkradać te bardzo kluczowe dla smerfa kucharza rzeczy i niepostrzeżenie przenosić je do wioski. Jednak nie wszystkie zwyczaje są dobre. Podczas jednej z wycieczek po zioła smerfy obserwują turniej rycerski, któremu towarzyszą zakłady. Idea gry o cenne rzeczy kończy się źle. Może i emocje są, lecz cóż przyjemnego jest w nocowaniu w beczce czy pozbywaniu się własnych deserów? Te złe ludzkie praktyki mogą Smerfom ocalić skórę, jeśli tylko przekonają Gargamela do uczestnictwa w turnieju.Interesująca opowiadanie z wykorzystaniem ulubionych dziecięcych bohaterów, a do tego w formie komiksu, który przyciągnie małych czytelników. „Smerfów hazardzistów” zalecam wszystkim fanom tych małych stworzonek. Moja córka jeszcze nie czyta samodzielnie, lecz w obrazki wpatrywała się jak zaczarowana. Za każdym razem, kiedy usiłowałam jej przeczytać komiks ona go przejmowała i przeglądała. Jest to nasza ulubiona książka ebook zaraz obok opowieści o przygodach „Maszy i Niedźwiedzia”.

• Marta Majewska

  2018-03-23

  Lektura dla 'średniaków' i 'starszaków', ponieważ ciężko zrozumieć maluchowi istotę hazardu. Dowcipna i szybka akcja spodoba się czytelnikowi. To właśnie komiksy o Smerfach darzę dużym sentymentem i czekam na kolejne części. Polecam.

• Wkp

  2018-03-23

  Smerfy po długiej nieobecności powracają na polski rynek z kolejnymi komiksami. Peyo, ich twórca, nie żyje już wprawdzie od 23 lat, jednak jego miejsce zajął jego swój syn, Thierry i zrobił to w naprawdę idealnym stylu.W trakcie wyprawy do miasta ludzi, Smerfy natrafiają na pojedynek dwóch rycerzy. W ten sposób poznają hazard, który wkrótce przeszczepiają na grunt własnej wioski. Zabawa dynamicznie przeradza się w uzależnienie, a to prowadzi do prywatnych tragedii. Papa Smerf postanawia coś z tym zrobić, lecz to nie koniec kłopotów. Okoliczny hrabia zarządził wyręb lasu , drwale już pracują i jeśli Smerfy nic na to nie zaradzą, ich wioska zostanie odkryta. Cała nadzieja w połączeniu sił z… Gargamelem!Och jak tęskniłem za Smerfami. Może nie do końca zdawałem sobie z tego sprawę, lecz ten album wywołał we mnie silną nostalgię. Nostalgię i wspomnienie lat, kiedy jako dzidziuś oglądałem wieczorynkę z małymi niebieskimi ludkami, wypożyczałem z biblioteki stare komiksy i sam te komiksy, poczynając od „Kosmosmerfa” kupowałem. Nie o sobie jednak powinienem pisać, a o „Smerfach hazardzistach”, więc przejdę do meritum.Braku Peya się nie odczuwa – to pierwsze, co przychodzi mi na myśl. Scenariusz jego syna (napisany z Luciem Parthoensem) jest naprawdę idealny i trzyma poziom. Podobnie rzecz ma się z rysunkami Ludo Boreckiego, który pokazał, że potrafi idealnie oddać tamten stary, niezły styl. A całość idealnie uzupełniają kolory Nine Culliford - barwy i ich zastosowanie nie dąży ku nowoczesności, oferując tą samą paletę i ten sam piękny klimat co oryginał.Nie brak jest także wartości dydaktycznych. Na nich, podanych w sposób nienachalny i ciekawy, zasadza się cała fabuła. Do tego wiele humoru, dużo akcji i mnóstwo dobrej zabawy. Zarówno dla tych młodszych czytelników, jak i tych, którzy na Smerfach się wychowali. Ci pierwsi poznają idealny świat pełen równie świetnych bohaterów, drudzy natomiast choć na chwilę powrócą do beztroskich lat, kiedy wszystko było prostsze a magia jeszcze istniała.Polecam Waszej uwadze całym sercem, a wydawnictwu Egmont składam podziękowania za udostępnienie mi egzemplarza do recenzji.