Recenzje

• Darianna89

  2018-03-20

  Krotkie historię wesołego prosiaczka i jego żółwia

• Obywatelka Matka

  2018-03-20

  Sa takie ksiazeczki, na które czekaja nie tylko dzieci, lecz takze ich rodzice. I nie chodzi o to, ze rodzic bedzie mial w koncu swiety spokój - dzidziuś zajmie sie ta swoja upragniona ksiazeczka. Sa takie ksiazeczki, które pojawiajac sie w zyciu dziecka, nie chca zejsc na drugi plan, nie chca ustapic miejsca innym pozycjom. Sa takie ksiazeczki, które mozna czytac do znudzenia, które nie chce nastapic. I wlasnie taki jest Wesoly Ryjek i lato Wojciecha Widlaka. Podejrzewalam - znajac zimowa edycje Ryjka - ze ksiazeczka bedzie kolejnym hitem w naszym domu. I nie pomylilam sie. Świeży Ryjek spodobal mi sie z takiego samego powodu, z jakiego poprzednia pozycja z serii. Jest zabawny, bardzo dzieciecy lecz przy tym wyjątkowo prawdziwy. Takie prostolinijne myslenie kilkulatka, którego idealnie swiadom jest autor, to klucz do do sukcesu tej ksiazeczki. Dzidziuś jest przekonane, ze w koncu znalazlo bohatera, z którym moze sie utozsamic. Nie jest to następna ksiazeczka napisana najlepsza polszczyzna z mozliwych, a przeklad opowiadania, jakie mogloby potencjalnie stworzyc dziecko. Nie zrozummy sie zle: ksiazka nie ma bledów jezykowych, wszystko jest na swoim miejscu, jednak twórca celowo stosuje powtórzenia, a nie uzywa synonimów, ponieważ dzidziuś - szczególnie to male - zupelnie nie mysli kategoriami "o, prawdopodobnie wciaz uzywam tego samego slowa", ponieważ ... najczesciej nie zna innych, które moglyby je zastapic. I tak dalej. Oprócz tej ujmujacej narracji, ulatwia malemu czytelnikowi zrozumienie pewnych zjawisk, tlumaczy je, lecz tez pomaga mu w dosc niekonwencjonalny sposób traktowac rózne (nawet bardzo trudne) sytuacje jak wyzwania albo najsmakowitsze wrecz przygody. W tym tomie, w konwencji letniej wakacyjnej aury, dzidziuś moze nauczyc sie, czym jest przyjazn i kim tak naprawde jest przyjaciel. Blachy kłopot braku kapitanskiej czapki z imieniem Ryjka odsyla nas wprost do powiekszajacej sie grupy dzieci o spolszczonych, a nie tradycyjnie polskich imionach, z których czesto sie drwi (z imion, nie z dzieci; tych to jest nam jest masowo zal). Jak poradzic sobie z burza, której boja sie wszyscy, nawet rodzice; jak wyglada rozpalanie ogniska i czy jagody rosna na krzaczkach same czy z pierogami. Zauwazmy, ze dotykamy tu fundamentalnych spraw. Fundamentalnych dla dzieci, oczywiscie. Dzieci swiat odkrywaja po swojemu, własnymi zmyslami. Okazuje sie, ze Ryjek nie wie wielu rzeczy, jak kazde dziecko. Lecz jego przygody, ucza nie tylko jego samego, lecz tez nasze pociechy. Wesoly Ryjek i lato, musze powiedziec, jest troche slabszy niz przygody Ryjka zima. Mam tu na mysli to, w jaki sposób twórca prowadzi fabule kazdego opowiadania. Te zimowe sa bardziej zlozone, sa tez blyskotliwsze. Tata Ryjka nie jest juz tak w widoczny sposób przewodnikiem na meskim, ciężkim szlaku, którym idzie kazdy porzadny facet, a mama nie ma w sobie tego ciepelka, które roztacza przy okazji pierogów, omletów i tych wszystkich ślicznych rozmówek. Jednak Ryjek stale pozostaje Ryjkiem Od razu mówie, ze nie mam na mysli jakiejs przepasci jakosciowej, czy tego, ze jestem zawiedziona. Świeży Ryjek podoba mi sie. Po prostu zimowego Ryjka uczytalysmy sie do znudzenia i wiem, ze to nie to samo. Lecz dzieciakom sie spodoba, jestem pewna. Bunka wciaz jest pod jego urokiem.