Strona 1 Cassandra O'Donnell – Rebecca Kean 1 – Ścigana Tłumaczenie Lucypher_13 Rozdział 8 Skrzywił się i odsunął tak nagle jakbym poraziła go prądem . − Czym tak dokładnie pani jest ? - Zapytał , rzucając mi podejrzliwe spojrzenie . Nie odpowiedziałam , tylko posłałam mu promienny uśmiech , po czym weszłam do środka . Beth powiedziała mi , ze zna miejsce , gdzie możemy uzyskać interesujące informacje o osobach , które niedawno pojawiły się w mieście . W przeciwieństwie do barów , w których tłoczyli się ludzie , to miejsce nie miało okien i wyglądało jak ogromny dom , jednakże różniło się pewnym szczegółem : budynek nie miał okien tylko cztery białe ściany i drzwi , które domyślałam się , były równie opancerzone jak te ze skarbca . Beth pomachała dwóm parom siedzącym z tyłu sali . Odmachali jej dyskretnie i spokojnie powrócili do przerwanej rozmowy . Pianista grał jazz na pięknym fortepianie . Słuchałam przez chwilę , po czym opadłam obok Beth , na jednym z taboretów przy barze . Nalegała abym ubrała się seksownie i wybrała z mojej szafy czarny top bez pleców , czarną zamszową spódnicę i parę czarnych lakierek na wysokim obcasie . Zajęła się również moją fryzurą i makijażem . Każdy mężczyzna na sali pożerał mnie wzrokiem i wystarczyło żebym pstryknęła palcami lub uśmiechnęła się , żeby zostać zaproszoną . To był efekt zamierzony przez Beth , pięknej i eleganckiej w srebrnej sukni Paco Rabanne , która musiała kosztować fortunę . Bramkarz nosił długie włosy , zaplecione w afrykańskim stylu i dwurzędowy , siwy garnitur , idealnie skrojony . Mierzył około metra dziewięćdziesiąt , a jego biała koszula pięknie podkreślała jego ciemną karnację i oczy w kolorze czekolady . − Witaj Khor – powiedziała Beth , kiedy z wdziękiem otwierał nam drzwi . − Dzień dobry Beth – odpowiedział , ciepło uśmiechając się do mojej przyjaciółki . − Przedstawiam ci Rebeccę . Patrzył na mnie przez chwilę , po czym zablokował wejście ramieniem . − Chwileczkę . Jest nowa ? Nie mogę wyczuć jej energii . Z jakiego jest klanu ? − Nie martw się , ręczę za nią . − Beth , wiesz , ze nie możesz przyprowadzać ludzi ? - Powiedział spanikowany . Strona 2 Roześmiała się i powiedziała tajemniczym tonem : − Przyrzekam ci , ze nie ma w niej nic z człowieka . − Nie możesz poczuć mojej energii , ale ja odbieram twoją , lwie – powiedziałam , kładąc swoją dłoń na jego i wysyłając niewielką falę energii . − Dzung , oto Rebecca – powiedziała Beth . Barman , Azjata o ciemnozielonych oczach , przywitał mnie dyskretnym skinieniem głowy . Neony świecące za nim , podkreślały jego wysokie kości policzkowe i czarne włosy ze srebrnym połyskiem . Był niewątpliwie przystojny . − Witamy w Glam's , proszę pani – powiedział z usłużnym uśmiechem pracownika pogrzebowego . - Co mogę podać ? − Ja poproszę colę light , a ty , czego się napijesz ? – Zwróciłam się do Beth . Nie miała czasu odpowiedzieć , kiedy przystojny Azjata już nalewał jej szklaneczkę Dimple ( whisky) , czystą i bez lodu . To usunęło moje ostatnie wątpliwości co do tego , gdzie spędzała swoje wieczory i wynajdywała swoich przejściowych kochanków . − Jest trochę za wcześnie na alkohol , nie sądzisz ? - powiedziałam krzywiąc się . − Miałyśmy ciężki dzień … - odpowiedziała wzdychając . − To prawda . Dzung energicznie wycierał szklankę ścierką , ale wiedziałam , ze nie tracił nawet okrucha z naszej rozmowy . Nie wiem dlaczego , ale jego postawa drażniła mnie i odwróciłam się żeby rozejrzeć się po sali . Była o wiele bardziej luksusowa niż można było się spodziewać po takim zadupiu jak Burlington . Pierwsze piętro zostało usunięte , pozostawiając około dziesięciometrową przestrzeń od sufitu do powierzchni podłogi , wielkości co najmniej dwustu pięćdziesięciu metrów kwadratowych . Fotele i kanapy były z czarnego aksamitu , niskie stoły zaprojektowane przez Philippa Starck , kryształowe świeczniki ręcznie wykonane a dywanie były niezaprzeczalnie perskie . Urok dawności idealnie komponował się z eleganckim i czystym stylem współczesnego wzornictwa . − Kto jest właścicielem tego miejsca ? - Zapytałam Beth . − Raphael – odpowiedziała z uśmiechem . Zaskoczona , źle przełknęłam i zachłysnęłam się , kaszląc rozpaczliwie . Beth wybuchnęła śmiechem i uderzyła mnie w plecy tak mocno , ze prawie spadłam z taboretu . Po czym odstawiła szklankę na ladę i ciągle śmiejąc się powiedziała : − Podaj nam dwie . Jako wilk , Beth mogła obciągnąć całą butelkę whisky bez odczuwania skutków , ale ja nie . Wystarczyła mi jedna nędzna szklanka , żebym straciła kontrolę , i żeby magia wybuchła wokół mnie . − Nie , nie – powiedziałam . - Nie dla mnie , dziękuję . − Dlaczego nie odprężysz się trochę ? Jesteśmy w barze , zrelaksuj się … - Powiedziała Beth tonem dezaprobaty . Było wiele miejsc gdzie mogłam się relaksować , ale bary i kluby nie znajdowały Strona 3 się wśród nich . Zwłaszcza po zakazie palenia . Zapach papierosów został zastąpiony smrodem moczu i potu . Już nie pytano o toalety : teraz po prostu podążało się za mdłym zapachem naszych płynów ustrojowych . I jakby tego było mało , był jeszcze problem męskiej klienteli , to znaczy : kompulsywnych podrywaczy , zalanych facetów , których nie można było się pozbyć , starych , nieco lepkich przystojniaków , depresyjnych , dewiacyjnych drapieżników … − Beth , właściwie to po co mnie tu przyprowadziłaś ? Odstawiła szklankę i westchnęła . − Ty naprawdę nie jesteś zabawna , co ? Następnie zwróciła się do barmana , uważnego i cichego . − Jak widzisz , moja koleżanka nie za bardzo lubi takie miejsca . W rzeczywistości przyszłyśmy się z tobą zobaczyć , bo potrzebujemy kilku informacji . − Znasz prawo , Beth . Glam's legalnie został uznany za neutralny . Tutaj o niczym nie rozmawiamy , do niczego się nie mieszamy , przychodzimy napić się , zabawić i popieprzyć . Ci , którzy nie przestrzegają zasad , nie są już mile widziani – powiedział chłodno . − Doprawdy , jednak mógłbyś to dla mnie zrobić , choćby przez wzgląd na stare , dobre czasy … - Powiedziała uwodzicielskim tonem . − To byłoby zbyt duże ryzyko za coś , czym nie obdarzasz mnie już od bardzo dawna – powiedział patrząc pogardliwie . Bez wątpienia , ten tutaj miał porachunki z Beth . Bardzo osobiste porachunki . Ale ja , nie miałam zamiaru pozwolić , żeby taki nędzny palant wkurzał mnie jeszcze dłużej . − To nudne – powiedziałam neutralnym głosem . − Tak , ale taka jest zasada , piękna damo . Jego głos był słodki i bardzo denerwujący . − Nie , miałam na myśli , ze to nudne dla pana – powiedziałam , uśmiechając się . Po czym zwróciłam się do Beth . − Myślisz , ze zmieniłby zdanie i zwierzyłby się nam , gdybym powiesiła go za nogi i wypatroszyła jak wieprza ? Skrzywiła się powątpiewająco . − Hmm … Nie wiem , ale zawsze można spróbować . Wzruszył nonszalancko ramionami i odłożył swoją pieprzoną ścierkę . − Jestem pod opieką Raphaela , Beth . Jeśli spróbujesz zrobić coś przeciwko mnie , zabije cię . − To zależy – powiedziała . − Od czego ? - Zapytał . − Od informacji , które nam podasz , a których nie uznałeś za stosowne wyjawić swojemu szefowi – powiedziała z błyszczącymi oczami . - Wiem , ze często ci się zdarza przymknąć oczy na pewne rzeczy , Dzung , i spieniężać swoją ciszę . Uśmiechnął się arogancko . Strona 4 − To ty tak twierdzisz . Wiesz , kochanie , możesz przyciągnąć wielkie kłopoty – powiedział opierając się na ladzie . - Twój Alpha nie jest znany z wielkiej tolerancji wobec tych , którzy przysparzają kłopotów i nienawidzi dziwek z wielką gębą . Odwrócił się do mnie i puścił oczko . − Natomiast twoja koleżanka , najwyraźniej potrafi siedzieć cicho . Wygląda na miłą , może gdybym poznał ją nieco bliżej , to miałbym ochotę z nią porozmawiać . − Jak na barmana , to naprawdę nie jest zbyt wielkim psychologiem – powiedziałam do Beth . − Nie , ale ma ładny tyłek … Wyrzuciłam falę mocy , która rozbiła lustro , neony i butelki za nim . Krzyknął , kiedy skierowałam odłamki szkła w jego ciało i twarz , powodując tym tysiące skaleczeń . − Moja przyjaciółka wspomniała ci , ze mamy do ciebie kilka pytań – powiedziałam neutralnym tonem . W jego oczach pojawił się błysk niedowierzania . Muzyka przestała grać i zapanowała gęsta cisza . Klienci patrzyli na nas , nadstawiając uszu . Beth szturchnęła mnie łokciem i powiedziała rozbawiona : − Ochrona . Czułam szybko zbliżającą się energię Khora i jeszcze innego zmiennego . Widać było , ze przystojny Black był wkurzony , a wysoki , brodaty blondyn o wyglądzie kulturysty , który mu towarzyszył , zdaje się , ze goryl , nie wydawał się w lepszym humorze . − Proszę panie o opuszczenie klubu – powiedział Khor zbliżając się . − To będzie trudne , jeszcze nie skończyłam z pańskim przyjacielem – powiedziałam , piorunując wzrokiem barmana , kulącego się za ladą . − Panie i panowie , jesteśmy zmuszeni czasowo zamknąć klub , przepraszamy i prosimy o jak najszybsze opuszczenie tego miejsca – krzyknął brodacz do klientów na sali . Słyszałam westchnienia i pomruki dezaprobaty , i poczułam falę rozczarowania . Spektakl zapowiadał się interesująco , a dobre walki były rzadkością w dzisiejszych czasach . − Panie i panowie , proszę – nalegał . Niektórzy wydali kilka warknięć , ale zielarki , zmienni , szamani i wilki ( było jeszcze za wcześnie dla wampirów) ostatecznie spełnili prośbę i skierowali się do wyjścia . − W co ty się bawisz , Beth ? - Zapytał Khor , patrząc na nią złotymi oczami kota . − Nie bawimy się , Khor . Mam zamiar przez chwile porozmawiać z twoim kumplem . Jeśli będzie współpracował to pozwolę mu odejść , ale jeśli nadal będzie odgrywał głupka , to znajdziesz go , pokrojonego na kawałeczki na dnie jeziora Champlain – powiedziałam zimno . − Ona żartuje ? - Zapytał . Strona 5 − Nie , nie żartuje - powiedziała Beth kręcąc głową . − Nie mogę jej na to pozwolić . − Wiem – odpowiedziała . Powietrze nagle stało się tak gęste , ze prawie nie do zniesienia . Moc zmiennych zaczęła buchać , przenikając ich kawałek po kawałku , aż rozciągnęła się wokół nich jak niewidzialny deszcz . − Nie zabijaj ich – powiedziała Beth , zaczynając swoją transformację . - Aligarh dostałby żółtaczki i bądź miła dla Khora … − Nie mów mi , ze jest jednym z twoich kochanków ? − Więc nie powiem – warknęła podczas kiedy jej ciało rozciągało się , przybierając imponujące rozmiary . Dobra , nie zadrapię jej cennego ogiera . Ale nie ma mowy żebym stanęła do walki wręcz z gorylem lub zmiennym lwem , który był równie szybki i silny jak dwustuletni wampir . Zebrałam swoją energię i wezwałam magię powietrza , jedyny z czterech żywiołów , który nie miał mocy zabijania , ale który był wystarczająco silny , aby poradzić sobie z dwoma przystojnymi zmiennymi , ważącymi po 200 kilo każdy . Podniósł się wiatr , jak podczas burzy i poprzez zawieję zauważyłam , nagle pojawiające się przerażenie na twarzy barmana , który obserwował scenę . Próbował się poruszyć , ale odrzuciłam go na ścianę , całkowicie go ogłuszając . Potem odwróciłam się do dwóch ochroniarzy , którzy kończyli swoją przemianę . Bestialski i niecierpliwy ryk , dał mi do zrozumienia , ze Beth już była gotowa . Jej moc sączyła się ze wszystkich porów jej skory . Nagle , zrobił się chaos . Rzuciła się na goryla i przewróciła go na plecy . Rozpaczliwie próbował wywinąć się od kłów , które wbiły się w jego żołądek i rozrywały mu wnętrzności . Lew podchodził do mnie powoli ale pewnie . Postanowiłam zabawić się nieco i zablokowałam mu drogę , tworząc mini tornado , które gwałtownie uniosło go w powietrze . Olbrzymi kot utknął kilka metrów nad naszymi głowami , unosząc się jak balon bez sznurka . Patrzyłam jak ryczy i przebiera wielkimi łapami , uderzając w neony , i zaczęłam się śmiać . Jako nastolatka często tak bawiłam się z dziećmi mojego klanu i maluchy uwielbiały bawić się ze mną . Moi nauczyciele dostawali szału . Oskarżali mnie o używanie magii zbyt trywialnie , ale ani baty , ani dnie w wiezieniu na czczo , nie były w stanie oduczyć mnie „złych nawyków” i sprawić abym zrezygnowała z tych chwil przyjemności . − Beth , pospiesz się , nie będę w stanie utrzymać go w ten sposób zbyt długo – rzuciłam , odwracając się do niej . Beth stała w pobliżu baru , nad gigantycznym gorylem . Wcale się nie ruszał . Potrząsnęłam głową . − Przesadzasz , mówisz mi , ze mam ich nie zabijać , a popatrz co z nim zrobiłaś – powiedziałam śmiejąc się . Warknęła na mnie dwa czy trzy razy , zlizała krew ze swojej sierści po czym podeszła i stanęła przede mną . Podniosłam głowę i spojrzałam na lwa , ciągle tkwiącego pod sufitem , i zapytałam : − No dobra , to co wolisz ? Mam go opuścić delikatnie czy rozwalić na Strona 6 podłodze ? Khor warknął z frustracji . Beth złapała zębami rąbek mojej spódnicy , pozostawiając mokry ślad na moich łydkach . Wyglądała na porządnie zdenerwowaną . − Już dobrze , zrozumiałam . Ponownie podniosłam głowę . − Khor , opuszczę cię w dół , ale ostrzegam , jeśli spróbujesz czegokolwiek będę musiała cię zabić . Wyciągnęłam broń , Berettę 9 mm , którą chowałam pod spódnicą , przymocowaną do uda . Magazynek był napełniony srebrną amunicją . Beth znowu zawarczała . − Nie ma mowy żebym podjęła jakiekolwiek ryzyko tylko dlatego , ze się z nim pieprzysz – powiedziałam lodowatym tonem . Tornado rozwiało się , delikatnie opuszczając lwa na podłogę , tuż przed nami . Cofnęłam się szybko , mierząc do niego z pistoletu ale nie zaatakował , rzucił jedynie smutne i zaniepokojone spojrzenie w kierunku nieprzytomnego goryla . W tym samym czasie , Beth wróciła do swojej ludzkiej postaci i ładnej twarzy płomiennego rudzielca . Oczywiście jej ciuchy zostały całkowicie zniszczone , walały się po podłodze i jak zawsze skończyła goła jak święty turecki . − Nie zabiłam go tylko zraniłam , wyleczy się w ciągu kilku dni – powiedziała do Khora , kiedy tylko znowu mogła mówić . Rany zadane zmiennym , goiły się z zawrotną prędkością . Gdybym to ja miała taką dziurę na miejscu żołądka , to miałabym prawo do zniżki w Morbin&Hamer , lokalnym zakładzie pogrzebowym . Lew podszedł i przycisnął pysk do piersi Beth , liżąc jej skore . Gest był tak zaskakujący i intymny , ze odwróciłam się zakłopotana . − Przykro mi – powiedziała . W końcu opuściłam broń . Nie była z tych kobiet , które przepraszają faceta , choćby nawet był asem w łóżku , co oznaczało , ze tych dwoje łączyło coś o wiele poważniejszego niż to sugerowała . − Byliście niesamowicie dyskretni – zauważyłam . − Nie chciałam cię mieszać w moje gówno , i bez tego masz już wiele na głowie – powiedziała drapiąc grzywę Khora . Cóż , jeśli chodzi o gówno , to rzeczywiście wpakowała się w gówno . Wilki zwykle mają bardzo aktywne libido i czasami zdarza im się pieprzyc z innymi gatunkami , jednakże absolutnie nie wolno im wziąć sobie regularnego kochanka , albo co gorsza , towarzysza spoza stada . Co jest dość logiczne , jeśli doda się do tego fakt , ze wbrew powszechnemu przekonaniu , nie stajemy się wilkołakiem tylko rodzimy się nim . To kwestia genów , a nie żadnego wirusa czy innych bzdur . − Dobrze … ee … Nie zmieni się ? Spojrzałam na Khora , zwierzę , mruczał od pieszczoty Beth , obojętny na problemy , którymi będzie musiał się zająć później , jako Khor człowiek . − Nie jesteś zmiennokształtną . Nie chce cię zaszokować , pojawiając się Strona 7 nago przed tobą . Przynajmniej dopóki nie jest to absolutnie konieczne . Byłam pełna uznania dla jego galanterii . Zazwyczaj skromność innych gatunków obchodziła zmiennych i wilki , jak zeszłoroczny śnieg . Jednakże był mały problem . − Słuchaj Khor , jeśli masz zamiar pozostać w swojej zwierzęcej formie , to musisz wiedzieć , ze jestem uczulona na koty … uhm ...to znaczy , duże koty , kotki , w skrócie na wszystkie koty . Więc , proszę nie zbliżaj się i nie parskaj , czy inne takie rzeczy , bo inaczej spędzę co najmniej godzinę na kichaniu . Zaryczał , co mi powiedziało , ze rozumie . − Dziękuję – powiedziałam z wdzięcznością . - Cóż , przykro mi , ze psuję nastrój , ale trzeba wziąć się do roboty i zająć się tamtym kretynem . Napotkałam zaniepokojone spojrzenie lwa i starałam się go uspokoić . − Nie martw się , jeśli odpowie na moje pytania , pozwolę mu żyć . Dobra , to nie było zbyt pocieszające , ale to było naprawdę wszystko co mogłam zrobić . Beth poszła ze mną za bar i podniosła ciągle nieprzytomnego barmana . Jego rozcięcia już zaczynały się goić . − Taki piękny , ale taki kruchy … - Powiedziała z obrzydzeniem . − A co ty sobie myślałaś ? To tylko zmienny kot , a nie Superman . Wzięła szklankę , napełniła wodą i chlusnęła w twarz Dzunga , który w końcu otworzył oczy . Kiedy napotkał mój wzrok , jęknął spanikowany . − Cześć kotku . Więc uważasz , ze jestem mila ? – Powiedziałam z uśmiechem . − Beth , poinformuj swoją koleżankę , ze to co robi jest niezgodne z prawem i , ze jeśli mnie dotknie , to zginie – wyszeptał ochrypłym głosem . − Na nic się to nie zda , Dzung . Rebecca nie dba o zasady . Robi to co chce i kiedy chce . Zmiennokształtni są prawdziwymi wykrywaczami kłamstw . Dzięki zmysłowi węchu są w stanie wyczuć najmniejszą zmianę w naszych gruczołach potowych . Strach , który pojawił się na twarzy barmana , natychmiast zmienił się w prawdziwą panikę . Weszłam za bar i chwyciłam duży nóż . Skinęłam na Beth , żeby przytrzymała go na podłodze . Z jej herkulesową siłą , nie wymagało to od niej zbyt wiele wysiłku . − No , to lecimy … Rzuciła zmartwione spojrzenie na Khora , który przybrał ludzką postać i świadomie odwrócił się do nas plecami . Opasał się w talii obrusem i przykucnął nad gorylem . Doskonale rozumiałam , ze niechętnie zabierała się do torturowania mężczyzny , na oczach swojego chłopaka . To jedna z tych rzeczy , którą ciężko przełknąć facetom , nawet jeśli nie są zupełnie człowiekiem . − Widziałeś jakieś nowe osoby , które przybyły tu w ciągu ostatnich tygodni ? - Zapytała . − Oczywiście . Roi się tutaj od kanadyjskich turystów . Czasem przychodzą napić się czegoś . Strona 8 − I pomiędzy nimi nie zauważyłeś niczego niezwykłego ? To znaczy nikogo , kto przyciągnął twoją uwagę ? − Nie – odpowiedział . − Mówi prawdę – powiedziała Beth , marszcząc brwi . − Nie wątpię – powiedziałam uśmiechając się . - Znasz Kathryn Germann i Francka Wikmana ? − Oczywiście . Franck przychodzi tylko od czasu do czasu , ale Kathryn przychodzi regularnie . − Znali się ? − Tak , z pewnością , ale nie spotykali się . Kathryn była żoną człowieka i czasem lubiła poużywać sobie z prawdziwym mężczyzną . − Prawdziwym mężczyzną ? − Tak . Uwielbiała wampiry , ich martwa strona i te sprawy , to ją podniecało . Nie mogłam jej za to winić . − A kiedy ostatni raz ją widziałeś ? − Szef już mnie o to pytał . Widziałem ją w zeszłym tygodniu . − Była sama ? Przełknął i odpowiedział : − Nie . Z jakimś facetem ale nie pamiętam . Zauważyłam w jego zielonych oczach coś , czego nie rozumiałam … − Wciskasz mi ten sam kit co Raphaelowi ? I uwierzył ci ? − Tak , ponieważ to prawda . Beth skinęła głową . − Cóż , widzisz ja nie podzielam jego zdania . Beth ściągaj mu spodnie i majtki . Otworzyła szeroko oczy trochę zaskoczona , ale zrobiła o co prosiłam , podczas kiedy ja unieruchomiłam go , przystawiając mu broń do skroni . Dwie sekundy później , był niemal zupełnie nagi . − Widzisz Dzung , podczas wojny , odkryłam nieco specyficzny eliksir , który służył do zamącenia zmysłów wampirowi lub zmiennokształtnemu … − Nie rozumiem . O czym ty mówisz ? − Mówię o eliksirze , który sprawia , ze nie jesteśmy w stanie wykryć pieprzonych kłamstw . Kto ci to dał ? − Jesteś kompletnie szalona – powiedział ochryple . Opuściłam nóż i przycisnęłam do jego krocza . Wyraz przerażenia pojawił się na jego twarzy , kiedy zrozumiał , co mam zamiar zrobić . − Ty … nie odważysz się … Genitalia są jedynymi organami , których zmienny nie potrafi zregenerować . Nie miałam wyboru . − Być może nie kłamie – powiedziała Beth z pobladłą twarzą . − Tak myślisz ? - Powiedziałam , zaczynając odcinać jego lewe jądro . Strona 9 Gestykulował , krew płynęła , ale nie obchodziło mnie to . − Beth , trzymaj go mocniej – powiedziałam . - Za bardzo się rusza , a ten kurewski nóż nie jest wystarczająco ostry , będę musiała pociągnąć żeby oderwać . Rzuciła mi tak wściekłe spojrzenie , ze prawie zatrzymałam się . Ten moment wybrał barman , żeby pęknąć . − Przestań , proszę , przestań , będę mówił – błagał z wytrzeszczonymi z bólu oczami . − Śmiało . − Jest pewien typ , nazywa się Quentin – skamlał . - Mieszka w jakimś domu ze swoimi przyjaciółmi , ale nie wiem dokładnie gdzie . − I? − On przyszedł tu z Kathryn . − Dlaczego nic nie powiedziałeś ? − To był człowiek . Kathryn przyszła tu z nim wczesnym popołudniem . Byłem sam . Dużo mi zapłacili żebym zamknął usta . Popatrzył na mnie , jakby teraz pragnął tylko mnie zadowolić . − Gdyby szef się o tym dowiedział , to byłbym martwy , rozumiesz ? − Rozumiem . Czy to Kathryn zrobiła eliksir ? − Tak . Powiedziała , ze dzięki niemu będę mógł okłamać Raphaela , a on niczego nie będzie podejrzewał ponieważ taki eliksir miał nie istnieć . − Jak on wyglądał ? − Eh … jakieś trzydzieści lat , brunet , raczej opalony , bardzo elegancki . − Żadnych znaków szczególnych , blizny , tatuaże ? − Nie . A przynajmniej niczego nie zauważyłem . Odwróciłam się do Khora , który bandażował brzuch zmiennokształtnego goryla , który ostatecznie wrócił do ludzkiej postaci ale ciągle się nie ruszał . − Khor , proszę zadzwoń do Raphaela i powiedz mu żeby jak najszybciej się tu zjawił . − Co ty sobie myślałaś ? Ze cierpliwie zaczekam aż potniesz tego biednego gościa , żeby to zrobić ? - Wypluł patrząc na mnie z obrzydzeniem . Raczej nie zdobyłam nowego przyjaciela i nie winiłam go za to . Ja również nie byłam w najlepszej formie i już od kilku minut walczyłam z chęcią rzucenia się do ubikacji i zwymiotowania . Czułam jak Beth zachwiała się , obserwując Khora . Patrzył na Dzunga , który zwijał się z bólu i płakał jak dziecko . − Ciężko będzie mi sprawić żeby o tym zapomniał – powiedziała ze ściśniętym gardłem . − To zmienny lew a nie jakaś delikatna panienka – powiedziałam . - Poradzi sobie z tym . − Zdecydowanie , naprawdę nie masz zielonego pojęcia o facetach – powiedziała wzdychając . − Podzielam zdanie Beth , nie masz absolutnie żadnego pojęcia – powiedział Strona 10 głos za mną . Nawet nie musiałam się odwracać . − Szybko się uwinąłeś , Raphael – powiedziałam . − Khor zadzwonił do mnie , ostrzegając mnie , ze jakaś piękna psychopatka zabawia się maltretowaniem mojego personelu , możesz to wyjaśnić ? Miał na sobie dżinsy i czarną , lnianą koszulę , którą pozostawił na tyle rozpiętą aby można było dostrzec umięśniony tułów i białą skórę bez zarostu . Tak ubrany , wyglądał prawie jak człowiek . Prawie , ponieważ takie piękno było bardziej boskie niż ludzkie . − Trochę przesadził – powiedziałam , zmuszając się do oderwania oczu od jego pięknej twarzy . − Nie sadzę – powiedział , zerkając na moje ciuchy i dekolt . – Jesteś niewątpliwie piękna i rzeczywiście zraniłaś Jonaha , mojego ochroniarza , i torturowałaś Dzunga , mojego barmana . Mówił łagodnym głosem , ale wiedziałam , ze lepiej dla mnie będzie jak wytłumaczę się i to szybko . − Oczywiście jeśli ufasz pozorom , to może to być nieco skomplikowane – powiedziałam , uśmiechając się . − Dobrze . Więc , co się stało ? Jego spojrzenie stawało się trudne do wytrzymania i miałam ochotę spuścić głowę . Zacisnęłam zęby i dalej mówiłam jakby nigdy nic . − Chciałam porozmawiać z Dzungiem , ale nie wykazał się chęcią współpracy , twoi chłopcy z ochrony wtrącili się i zrobiło się zamieszanie . − I? − Kiedy Khor i Jonah nie byli już w stanie nam przeszkodzić , zdecydowałam się przeprowadzić forsowne przesłuchanie barmana . − Dlaczego nie zapytałaś mnie o to ? Jeśli potrzebowałaś informacji , to powinnaś była zwrócić się do mnie . To są moi pracownicy i są pod moją ochroną . Jego głos pozostał spokojny . Musiał ćwiczyć jogę lub coś podobnego , żeby móc tak dobrze kontrolować swoje emocje . − Directum obarczyło Rebeccę zadaniem odnalezienia Kathryn i Francka . Działała w ramach swojej misji – interweniowała Beth . − Ta dziewczyna to Assayim Directum szefie ? - Zapytał zdziwiony Khor . Assayim był płatnym zabójcą Directum . Tym , którego wysyłano do sprzątania i likwidowania tych , którzy zawadzali . Z tego co wiedziałam , klany z Vermont , jeszcze nie zdążyły mianować kogoś na to miejsce . Gdyby tak było , to właśnie ta osoba byłaby odpowiedzialna za tą misję a ja miałabym święty spokój . Mogłabym zająć się swoimi małymi sprawami zamiast rozmawiać z wampirem , który wykazywał się takim opanowaniem , ze to było wprost przerażające . − Rada dała jej odpowiednie uprawnienia i czuję , ze jest zdeterminowana aby ich używać – powiedział Raphael z przekąsem . − Rozumiem - powiedział Khor , patrząc na mnie z obawą . Strona 11 − Czuję zapach jego krwi i strachu , Rebecco . Żywię dla ciebie nadzieję , ze było warto . Jego głos był cichy , miękki , ale nie byłam taka głupia żeby nie czuć ukrytego zagrożenia . − Nie zrzucaj winy na mnie . Gdybyś nie opierał się na fakcie , ze potrafisz wykryć każde najmniejsze kłamstwo , i gdybyś poświęcił chwilkę czasu żeby wejść do jego głowy , to nie musiałabym tego robić – rzuciłam . − To znaczy ? − Dzung cię okłamał . Kathryn przyszła tu z człowiekiem i ten dupek pozwolił się kupić . − To prawda Dzung ? Ośmieliłeś się mnie okłamać ? - Zapytał Raphael , ciągle zachowując stoicki spokój . „ Nie ma wątpliwości , przeżycie dwa i pół tysiąca lat , przytępia mężczyznę ...” Podszedł do zmiennego kota , który rzucił mu przerażone spojrzenie . Pomyślałam , ze najlepiej będzie interweniować . − Proszę , nie zabijaj go jeszcze , myślę , ze nie powiedział wszystkiego . − Nie , ale wkrótce to się zmieni , prawda kociaku ? - Powiedział Raphael uśmiechając się . Poczułam dreszcz na kręgosłupie . Oczy wampira stały się perłowe i czułam jak jego moc niedbale gwałci mózg zmiennego , jak walec na delikatnym kwiatku . Zmienny kot zaniósł się nieludzkim wrzaskiem . Krew sączyła mu się z nosa i uszu . Jego cierpienie spadło na mnie jak grad . Przeniknęło moją skórę i paliło duszę . Wtedy zdałam sobie sprawę , ze to co zrobiłam Dzungowi było niczym w porównaniu do tego , co robił mu Raphael . − Uh … dobra , skoro już mnie nie potrzebujesz , to wezmę sobie wolne – powiedziałam , zmagając się z ochotą , aby z krzykiem nie wybiec na zewnątrz . Szukałam oczami Beth . Zniknęła z Khorem na zapleczu . Domyślałam się , ze szukała jakichś ubrań na zmianę . Ale nie miałam odwagi , żeby na nią zaczekać , przynajmniej jeśli chciałam uniknąć ataku histerii . − Rebecca ? - Powiedział Raphael , odwracając się do mnie kiedy szłam w kierunku wyjścia . − Tak ? - Powiedziałam nie odwracając się , aby ukryć łzy na policzkach . − Bądź ostrożna , moja słodka . − Raphael … chciałbyś wyświadczyć mi przysługę ? Przestań tak mnie nazywać … Nagle pojawił się przede mną , chociaż nie poczułam najmniejszego ruchu . − Mówię tak do ciebie , bo taka właśnie jesteś – powiedział , wręczając mi chusteczkę . − Jesteś naprawdę chory , Raphael . To śmieszne , byłam świadkiem okropnych tortur w moim klanie i nigdy nie odwróciłam wzroku . Ale wolałabym znosić byle jakie przypiekanie czy okaleczanie , niż doświadczyć psychicznych ataków Raphaela . Strona 12 − Poproś mnie , Rebecco , poproś mnie żebym nie torturował kociaka … − A co by to dało ? − Khor , zabierz Dzunga do mojego biura i opatrz go – powiedział głośno . Beth i zmienny lew , natychmiast pojawili się , jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki . Moja przyjaciółka miała na sobie czarny , za duży dres , ale przynajmniej już nie była naga . Usiadła obok goryla , który kończył się uzdrawiać , a Khor wziął Dzunga w ramiona i zniknął za drzwiami ukrytymi za barem . − Dlaczego to robisz ? − Nie zadawaj pytania , jeśli nie jesteś gotowa na odpowiedz – powiedział przysuwając swoje usta do moich , na tyle blisko żebym mogła na nich poczuć jego oddech , jak pieszczotę . − Zabij tego dupka barmana lub potnij na kawałki , nie obchodzi mnie to . Ale nie myśl sobie , ze zdobyłeś u mnie punkt , ponieważ postanowiłeś przestać zachowywać się jak sadystyczny zboczeniec – plunęłam , kierując się w stronę drzwi . − Robię to , co wydaje mi się konieczne , Rebecco . Zawsze i tylko to , co wydaje mi się konieczne . Na zewnątrz odetchnęłam głęboko . Powietrze było rześkie a niebo zachmurzone . Moje włosy opadały mi na twarz , przesuwane przez wiatr wiejący za moimi plecami . Patrząc wstecz , to przyjęcie tej misji nie było dobrym pomysłem . Nie tylko zmuszało mnie to do podjęcia ryzyka , ale również do spotykania Raphaela chociaż instynktownie wiedziałam , ze muszę zrobić wszystko aby go unikać . Poszłam w stronę samochodu aby spojrzeć na mapę miasta , którą Beth starannie włożyła do schowka . Zostawiła samochód otwarty , w okolicy kradzież właściwie nie istniała , a drobne przestępstwa były całkowicie nieistotne . Miejscowa policja miała niewiele wspólnego z bezpieczeństwem i porządkiem jaki panował w Burlington , ale wiele wspólnego miał fakt , ze nadprzyrodzona społeczność nie tolerowała żadnych odchyleń w zachowaniu i sama zajmowała się osobnikami zakłócającymi spokój . Większość z nich znikało , popełniało samobójstwa lub byli ofiarami tragicznego wypadku . Rozłożyłam mapę i delikatnie ułożyłam na masce . − Od czego chcesz zacząć ? - Zapytała Beth zbliżając się do mnie . − Od agencji nieruchomości . Dzung powiedział , ze mężczyzna mieszkał z przyjaciółmi , być może wynajął dom … a Quentin nie jest zbyt potocznym imieniem . − Umowa stoi , łazimy od drzwi do drzwi . A potem ? − Potem sprawdzę wpisy na liście z uczelni , nigdy nic nie wiadomo . − Dobra , a później ? − Później zacznę szlajać się po różnych barach i klubach , może być ? − Hmm … − A ty ? Masz inny pomysł ? − Mogłybyśmy poprosić o pomoc stado … − To bron o podwójnym ostrzu . Jeśli porywacz lub porywacze dowiedzą się o Strona 13 tym , to mogą pozbyć się Kathryn i Francka . Myślę , ze lepiej pozostać dyskretnym . Mamy trop , ale nawet nie jestem pewna , ze człowiek , o którym mówił Dzung , ma coś wspólnego z tą sprawą . − W każdym bądź razie i tak za dużo wie , i będziemy musiały go zabić . − Chciałaś powiedzieć , „ja” będę musiała go zabić – poprawiłam . − To robota Assayima – powiedziała , śmiejąc się . − Nie zaczynaj z tym , Beth . Nie jestem Assayim i nigdy nie będę – powiedziałam , gwałtownie składając mapę . − To niesamowite , jak takie proste słówko może cię doprowadzić do szału . − Nie dziw się … Assayims to szaleńcy , oddani ciałem i duszą swojej pracy krwiożerczego zabójcy . Nie posiadają ani litości , ani wyrzutów sumienia . Szczerze mówiąc , nie widzę żadnego związku ze mną . − Hmm … mogę cię o coś zapytać tak żebyś się nie zdenerwowała ? Spojrzałam na nią podejrzliwie , ale skinęłam głową . − Jak wielu wrogów zlikwidowałaś w czasie wojny ? Uniosłam brwi . − Nie wiem … Mając zaledwie piętnaście lat , już brałam udział w egzekucji około setki demonów , i nawet po mojej ucieczce i narodzinach Leo , nadal systematycznie polowałam na wampiry i demony , które miały to nieszczęście pojawić się na mojej drodze . − Nie pamiętasz ? − Nie . Pamiętam tylko niektóre twarze , w szczególności tych , którzy dali mi popalić . − I nie odczuwasz żadnych wyrzutów sumienia , prawda ? − I ty mi robisz wymówki ? Gdybyś nie zaproponowała się jako opiekunka do dziecka i nie zajmowała się tak często Leonorą , nigdy nie zdołałabym zabić tak wielu … − Nie próbuj zmieniać tematu . To nie o mnie rozmawiamy . Dlaczego ich zabiłaś ? Naprawdę , chodzi mi o to … − Wiem do czego dążysz i nie podoba mi się to , Beth – powiedziałam rzucając jej chmurne spojrzenie . − Dlaczego ich zabiłaś , Rebecco ? - Nalegała . − Zabiłam ich , ponieważ to było konieczne – powiedziałam surowym tonem . „ O nie , teraz zaczynałam mówić jak Raphael .” − I o to chodzi : dobry Assayim jest taki jak ty . Nie zabija za darmo , działa zgodnie z prawem , naszym prawem . Nie jest żadnym szaleńcem czy psychopatą , jest żołnierzem , gwarancją pokoju i bezpieczeństwa – powiedziała poważnym tonem . − Zapominasz o czymś Beth . O tym , ze Assayim nie zastanawia się , nie myśli . Zadowala się wykonywaniem rozkazów Directum , nie ma nic do powiedzenia o tym co jest dobre a co jest złe . Obeszła samochód i pomachała mi kluczykami , uśmiechając się . Strona 14 − Masz naprawdę poważny problem z władzą , wiesz o tym prawda ? − Co chcesz , ja nie jestem jednym z tych służalczych osobników . I nie muszę podporządkowywać się obowiązującym regułom stada czy innej hierarchii … − Nie , ty jesteś wredną anarchistką i prawdziwym utrapieniem , ale to właśnie dlatego cię kocham – powiedziała , siadając na swoim miejscu . Usłyszałam dzwonek telefonu w kieszeni mojej kurtki . Zanim zdążyłam odebrać , włączyła się automatyczna sekretarka . Odsłuchałam wiadomość . To był głos Raphaela , który prosił mnie , abym oddzwoniła jak najszybciej . − Raphael ? Tu Rebecca , co się dzieje ? − Właśnie skończyłem przesłuchanie Dzunga … Rzuciłam okiem na zegarek . Minęło ile ? Pięć minut jak opuściłam Glam's . − Powiedział mi , ze człowiek , który towarzyszył Kathryn , czekał na niego tego wieczoru kiedy przyszedł na drinka , i zaoferował mu 50 000 dolarów w zamian za przysługę . − Niezła sumka , to musiała być ogromna przysługa . − Miał wlewać jakąś miksturę do szklanki Francka , za każdym razem kiedy pojawiał się w klubie . − Nie mów mi , ze ten dupek zaakceptował ? − To rzeczywiście dupek , ale nie jest szalony . Początkowo odmówił ale ten drugi nalegał . Wypił duży łyk mikstury i dał spróbować Dzungowi , który również niczego specjalnego nie poczuł . Więc zrobił to , o co prosił go człowiek i wziął pieniądze . − Domyślam się , ze nie miał pojęcia co było w miksturze ? − Absolutnie żadnego . − To nie daje nam dużo , ale teraz przynajmniej wiemy , ze człowiek miał coś wspólnego z zaginięciem . Łatwiej będzie mi go zabić . − Jeśli będziesz czegoś potrzebowała , to Jared i Camille chętnie ci pomogą . − Jared i Camille ? − Dwóch moich przyjaciół . Poprosiłem żeby w razie potrzeby byli do twojej dyspozycji . Nie miałam najmniejszej ochoty spotykać się z wampirami , a jeszcze mniej pracować z nimi . − Doceniam twoją ofertę ale myślę , ze razem z Beth powinnyśmy poradzić sobie same . − Jak chcesz , moja słodka . − Prosiłam cię , żebyś przestał mnie tak nazywać – powiedziałam ze złością . Zaczął się śmiać i nie mogłam powstrzymać uśmiechu . − Czy dziś wieczorem mogłabyś wrócić do klubu ? - Powiedział głosem tak zmysłowym , ze moje tętno natychmiast przyspieszyło . − Po co ? − Proszę Rebecco , muszę z tobą porozmawiać … Westchnął . Strona 15 − Dobrze , w takim wypadku poczekam aż będziesz gotowa . Rozłączyłam się nie dając mu odpowiedzi . I tak nie było nic do powiedzenia . Nasze moce połączyły się przez przypadek , i to było wszystko czym to mogło być : przypadkiem . Obrazy moich sióstr , wszystkich Vikaris , tłoczyły się w mojej głowie . Widziałam uroczystość połączenia i radość tych , niezwykle rzadkich , którym udało się znaleźć towarzysza zdolnego połączyć swoją moc z ich mocą , i zaczęłam drżeć . − Wszystko w porządku ? - Zapytała zaniepokojona Beth . Przyglądała mi się . − Tak , nie martw się . Jestem trochę zmęczona . − Wiesz , ze mam doskonały słuch ? Więc , dlaczego Raphael prosił cię żebyś dziś wieczorem przyszła do klubu ? Czego od ciebie chce ? − Posłuchaj , zawrzyjmy umowę : nie będę zadawać pytań na temat twojej relacji z Khorem , a ty przestaniesz mnie wypytywać o Raphaela , zgoda ? − Nie , nie zgadzam się . Obserwowałam was oboje , robicie wrażenie … sama nie wiem , ale nie wyglądacie jakbyście dopiero co się poznali … tak … to tak , jakby między wami był jakiś rodzaj porozumienia . Pozwala ci zwracać się do siebie takim tonem … a ty , zachowujesz się … musiałabyś się zobaczyć kiedy jesteś z nim ! Przysięgam , to jest naprawdę dziwne … Kiedy Beth nie kończyła zdania , to znaczyło , ze jest naprawdę zdenerwowana . Ale trafiła w dziesiątkę . Nie tylko dlatego , ze wyczuwała , ze Raphael mnie pociągał , nie , z tym ostatecznie mogłam sobie poradzić , ale ponieważ czułam dziwną więź między nami , rodzaj intymności , i to mnie przerażało . − Wiesz , ze masz urojenia ? − No tak , traktuj mnie jak idiotkę … - warknęła . – Ale przyrzekam , ze nie uciekniesz od tej rozmowy . Więc , dokąd się wybieramy ? − Złożymy wizytę zielarkom . Uśmiechnęła się półgębkiem i ruszyła bez słowa . − Ale najpierw muszę wstąpić do domu – powiedziałam . − Po co ? − Muszę coś wziąć z lodówki . − Żartujesz sobie ? − Zamknij się i jedź .